BENİM MAFYA'M | TEXTİNG

38.BÖLÜM

"Her şey yeni başlıyor!"

"Sana Bora ve tüm etrafındaki insanlar ölecek demiştim."

"Ölecekler."

"Ölmeyecekler!"diye büyük bir çığlık attım.
Nereden gelmiştim buraya bilmiyordum.

Bora yoktu.

Kızım yoktu.

Yalnızdım.

Gözlerim üzerime kaydı.Ellerim kendimden uzaklaştı.Heryerim kandı.Kan ve pis bir koku.

Karanlık tüm bu ormanı kaplamıştı.Tıpkı karşımda duran adamda yaptığı gibi.Tek bir ışık bile bırakmamıştı.

Saf kötülüktü bu.Saf ve ucu bucağı olmayan. Tutulamayan.Balçık gibi.Kopardıkça daha saçılan bir cinsti.Elimi kaptırmıştım.Kolumu istiyordu.Kolumu ve kanadımı.

Kızımı ve sevdiğim adamı.

Beyaz elbisemin kana bulanmış halini gördükçe kusma isteğim daha da arzuladı, bedenimi.

"Sen öyle san.!"

Umut...Bir çok Umut...Kafamda yankılanan onlarca klonlanmış ses.Ellerim omuzlarıma doğru yükseldi."Uzak dur benden!"

Çığlığımı hiçe saydılar.Etrafımda döndükçe sanki çember küçülüyordu.

"İntikam alacağım."

"Kan!"

"Kan senin en yakın arkadaşın!"

Yere çöktüm.Hafif ama çok soğuk bir rüzgar başladı.

"Kan!"

"Kan istiyorum!"

Sesler kulağımda dönüp durdu.Tekrardan bana ulaşıp,aynı döngüye devam etti.

Soğuk bedenimi yerden yere vurmak istercesine bana çarpıyor,yere düşmemi dört gözle bekliyordu.Tıpkı benimde yardım beklemem gibi.

"Sus!"dedim elim kulaklarımı sıkıca kapatırken."Sus iğrenç Sus!"

Beni duymuyorlardı.Daha da bağırıyor kafamın her santimine sesini ulaştırıyordu.

Gözlerimden akan yaşlar kifayetsizdi.Yerde çömelmiş bir halde yardım beklemem gibi anlamsızdı.

"Kızını da alacağım."dedi içlerinden biri. Yüzlerce Umut vardı.Yüzlerce Umut.

İleride kırmızı bir ışık belirdi.Sert yağan yağmur ile gözlerim sanki buğulandı.Göz yaşlarımı silip ayağa kalktım.

"Geldin mi Bora?"

Ses gelmedi.Etrafımda dönmeye devam eden Umut'ları kıyasıya sıyırıp yanlarından geçtim.

Tek isteğim o ışığın altında Bora'nın beni bekleyişi olmasıydı.

"Bora?"diye sordum.Yağmur saçlarımın yüzüme yapışmasına sebep oluyordu.Rüzgar hali hazırda ıslanan üzerimin bana soğuk bir duş etkisi sağlamasını ve üşüdükçe daha da kötü bir hal almama sebep oluyordu.

Korkuyu iliklerime kadar hissetmem bir çözüm teşkil etmiyor,aksine dahada körüklüyordu bedenimi.

Kırmızı ışığa yaklaştıkça görüş açım temizlendi.Göz yaşlarım yağmurla yarışır cinstendi."Bora?"dedim tekrardan.Arkası dönüktü.O Bora'ydı.Emindim.