Ο Υπέροχος Κύριος Γκάτσμπυ

Όχι έτσι

.......................

"Κύριε Πότερ στο Maison"

"Αυτο είναι ακριβό"του λεω καθως βλέπω οτι έχει φορέσει ένα απο τα καινούργια του κουστούμια. Είναι υπερθεαμα.

"Θα κεράσεις εσύ τότε. Τοσα λεφτά θα μου πάρεις"

Ξεφυσάω και εκείνη την στιγμή θυμαμαι!

"Που ξέρετε που βρισκομαι κάθε στιγμή? εννοώ πως και μου στείλατε στίγματα την στιγμή που χανόμουν στο σπίτι?"

"Έχω εφαρμογή εντοπισμού στο κινητό σου"

Γουρλώνω τα ματια

"ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΑΥΤΟ?"

"Όχι . Η συσκευή σου είναι δική μου, ο λαγαριασμός σου πληρώνεται με εταιρικο συμβόλαιο και αν την χάσεις θα την πληρωσω εγώ"

Με παρακολουθεί συνέχεια? Ήξερε οτι ήμουν στο σπίτι της Ελπίδας το απογευμα?

"Τι έκανα το απόγευμα?"

"Έχω και ζωή ξέρεις. Δεν κάθομαι με ανοιχτή την εφαρμογή να κοιταω ανα πάσα στιγμή που βρίσκεσαι ανόητη"

Ανόητος είσαι εσύ παλιοστόκερ.

.....................

Διορθώνω τα μαλλιά μου και ισιωνω το φόρεμα μου καθώς διασχίζουμε την κέντρική σαλα του μαγαζιού. 

"Κύριε Γκάτσμπυ τιμή μας να ξαναρθείτε τοσο γρήγορα"

ο μαιτρ μόνο κολλα πέντε δεν του κάνει. Απο που ξερει τον τσιφούταρο? ερχεται εδώ συχνά? 

"Που σας ξέρει? εδω είναι ακριβά σιγά μην 'ερχεστε εσείς" λεω συνομωτικά στο αφτί του καθώς περπατάει αναμεσα απο τα τραπέζια και τον κοιταζουν όλες. Και κανα δυο τύποι στο μπαρ.

Ισιώνω κι εγώ πλάτη με καμάρι γιατί θα φαντάζονται πως είναι γκομενος μου. Χοχο.

"Ήρθα σήμερα το μεσημέρι"

Τον πνιγω στην πισίνα τώρα

"Με την άλλη?" λέω με υφος χωρις να συγκρατηθώ

"Με την αλλη" μου λεει με το ίδιο τόνο φωνής. 

Τωρα κανονικα θα επρεπε να του κάνω σκηνή, αλλά έχει χάρη... που δεν ..εχω...κανενα απολύτως δικαίωμα..

Αχ βαχ.

Μας βαζουν πρωτη μουρη να κάτσουμε και παίρνω το μενού στα χέρια.

ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ ΚΑΛΕ ΤΙ ΤΙΜΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ

"Κύριε Γκάτσμπυ αυτα περι κεράσματος ήταν αστείο?"