in flowers, taegyu

31- büyükanne

Heyecan, mutluluk, öfke, merak... Çantaları hazırlarken hepsini hissediyordum. Heyecanlıydım çünkü yıllar sonra çiçek çocuğu görecektim, mutluydum çünkü büyükannemi görecektim, öfkeliydim çünkü her duyguyu yaşayıp ilk defa aşık olduğum anlar sadece bir rüyaydı, meraklıydım çünkü çiçek çocukla ilgili rüyamdakiler doğru muydu öğrenmek istiyordum.

Annemin seslenmesiyle çantaları da alıp aşağı indim. Bu sefer ısrar etmiş, büyükannemde kalmam için izin alabilmiştim. Her zamankinden çok daha sakindi annem bugün. Normalde izin vermeyeceği şeylere izin veriyordu. Garipti, çok umursamadım. Birbirimizi umursamayı bırakalı yıllar olmuştu zaten. Hiçbir şey söylemeden arabaya binip önüme gelen ilk şarkıyı açtım. Uzun bir yolculuk olacaktı.

Sen arzuladığım,

Hayranlık duyduğum ve taptığım her şeysin.

Başka bir deyişle, lütfen gerçek ol.

Başka bir deyişle, seni seviyorum.

Şarkının bu kısmı bana mı göndermeydi yoksa ben mi fazla alıngandım? Özellikle "Lütfen gerçek ol" kısmı... Duygusallaşmak istemiyordum ama elimde değildi. Şu hayatta en çon bağlandığım şey, tüm arkadaşlarım, yeni okulum, Beomgyu, hissettiğim tüm o şeyler... Hepsi sadece bir rüya mıydı? Daha fazla düşünmek istemiyordum, şarkıyı kapatıp uyumaya başladım.

____________________________________

"Taehyun, hadi uyan annecim"

Annemin sesiyle gözlerimi açtım. Kasaba değildi burası, küçük bir hastaneydi. Küçük olmasına rağmen gelişmiş bir hastane.

"Burada ne işimiz var?"

"Büyükannen..."

Daha fazla şey duymama gerek yoktu, olayları anlamam için bu kadarı yeter de artardı. Annem zaten son zamanlarda büyükannemin kötüleştiğinden bahsediyordu yani buraya hasta ziyaretine gelmemiştik. Annemin bana garip bir şekilde fazla nazik davranmasından da belliydi. Ben salak gibi anlamamıştım hiçbir şeyi.

"Tamam, hadi cenaze işlemlerini hemen halledelim. Burada daha fazla durmak istemiyorum."

"Bana kızmayacak mısın? Kötüleştiğini bilmeme rağmen büyükanneni yalnız bıraktım. Bir kere bile yanına gitmedim, senin gitmene de izin vermedim."

Başta kızacaktım ama annemin ağladığını fark ettim. Belli etmemeye, kendini tutmaya çalışsa da gözyaşları teker teker süzülüyordu yanağından.

Cevap vermedim, veremedim. Hastanenin bir köşesine geçip ağladık saatlerce. Büyükannem benim her şeyimdi. Dedikodu arkadaşım, sırlarımı paylaştığım tek kişi, en sevdiğim kurabiyeleri yapan üstün yetenekli aşçı ve bana kendim olmayı öğreten kişiydi.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

selam nasilsiniz

buyukanne oldu tuh be favorimdi

neyse arkadaslar bundan sonra rahat yok hep aksiyon hep eksin

angst degil onu soyliyim simdi tekrar soran falan olur

NEYSE ASIRI ONEMLI BI SORUM VAR SIMDI GICIK KARAKTER LAZIM AMA BOYLE NEFRET EDILCEK BISEY AMA YA KAI YA DA YEONJUN OLMALI HANGISI SECIN

cokasirionemli sorumu da sorduguma goree

gorusuruz💗