ပန်းလေးလိုလှတဲ့ ‌ဗီလိန်ရှစ်စွမ်း

Chapter 70

ဘယ်လိုတောင် အားတက်သရော ဖြစ်နေကြတာလဲ...

မည်သည့်အရာမျိုးကို မြင်တွေ့သည်ဖြစ်စေ ဝမ်ရမ်ချင်၏ မျက်နှာထက်၌ အပြုံးတစ်ဝက်ကို ဆင်မြန်းထားသည်။ ခေါက်ယပ်တောင်တစ်ချောင်းက နီးကပ်လာသောအပ်များကို တားဆီးလိုက်သည့်အချိန်မှသာ သူ့မျက်နှာထက်မှ အပြုံးက ပျောက်ကွယ်သွားသည်။

သူ့စိတ်ထဲ‌ တွေးလိုက်မိသည်။
ဒီနတ်ဆိုးက တော်တော်လေး ကျင့်ကြံဆင့်မြင့်တာပဲ...

သူ့မျက်လုံးများ ပြန်ဖွင့်လိုက်ချိန်တွင် ဝက်မျက်နှာဖုံးနှင့်လူက မျက်နှာဖုံးကိုချွတ်လိုက်၍ ကျောက်စိမ်းပုတီးစေ့များကို ‌လှည့်နေသည့် သူ့လက်ချောင်းများ အလိုလိုရပ်တန့်သွားသည်။

နတ်ဆိုးဆန်လှသည့် မျက်ခုံးများက ပုံတူပန်းချီကားချပ်တစ်ခုနှင့်တူပြီး ဇာမဏီမျက်ဝန်းများက နူးညံ့ကြော့ရှင်းကာ လှပပေသည်။ ဝမ်ရမ်ချင် နိုးလာသည်ကို မြင်သောအခါ သူ၏ မျက်တောင်များ တုန်ယင်သွားပြီး ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆေးတစ်လုံးကို ကမ်းပေးလာသည်။

ထိုဆေးက အလွန်အဖိုးတန်လှခြင်း မဟုတ်သော်လည်း သူ့မျက်နှာပေါ်မှ အမာရွတ်များကို အလွယ်တကူပျောက်ကင်းစေနိုင်ပေသည်။ သို့ရာတွင် မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကမှ သူ့ကို ထိုဆေးမျိုး မပေးခဲ့ဖူးပေ။

နတ်ဆိုးက သူ့ကိုချီပြီး ရေချိုးကန်ထဲချပေးလိုက်သည်။ ထိုအခိုက်အတန့်တွင် သူတို့နှစ်ယောက်လုံး၏ကိုယ်က အနီးကပ်ဆုံးဖြစ်သွား၍ ဝမ်ရမ်ချင်က ရှောင်းချီ၏ ခန္ဓာကိုယ်မှတစ်ဆင့် တစ်ဖက်လူ၏ကိုယ်သင်းနံ့ကို ရရှိသွားပေသည်။ အံ့အားသင့်စရာကောင်းသည်မှာ ထိုအနံ့က အလွန်သန့်စင်လှသည်။

တစ်ဖက်လူက မည်သည့်နတ်ဆိုးဖြစ်ကြောင်း သူ မပြောနိုင်ဖြစ်သွားရသည်။

သူ့ကိုယ်တွင်းမှ ရှောင်းချီက ဂနာမငြိမ်ဖြစ်လာပြီး မကြာမီအချိန်၌ အခန်းထဲတွင် နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ပေါ်လာသည်။

သူ့ခေါင်းပေါ်မှ အနီရောင်ခေါင်းစည်းကြိုးလေးကိုထိကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူ့မျက်နှာထက်တွင် အချိန်အတန်ကြာအောင် ပျောက်ဆုံးနေခဲ့သည့် ဖြူစင်သောအပြုံးတစ်ပွင့် ပေါ်လာသည်။