მოახლე☆|| ჯეონ ჯონგუკი||

20 თავი

ჯკ:ხელი გაუშვი სირო!

ფანჯრიდან გადმოხტა და იარაღი იმ კაცს ფეხში ესროლა...მთავარი კარებიდან კი ბიჭები შემოვიდნენ...თეჰიონი მომვარდა და კედლის კუთხესთან მიმიყვანა

თჰ:სანა როგორ ხარ? აქ დაიცადე...არ გაინძრე...

მე:კი მაგრამ თეჰიონ ჯონ...

თჰ:ნუ ნერვიულობ! შენი ბიჭი საკმაოდ ჯიუტია შენთვის...

გაიცინა თეჰიონმა და ბრძოლაში შევარდა...ცოტა გავიცინე,მაგრამ დავსერიუზულდი და ჯონგუკს შევხედე...როგორ მინდა ახლა მხოლოდ მე და ის ვიყოთ...ვეხუტებოდე და ვეფერებოდე...ეს საათებიც მალე დადგება,მჯერა...ჯონგუკი იარაღს გამალებული ესროდა იმ კაცის ხალხს...ბიჭებმა ის კაცი დაატყვევეს და სკამზე მიაბეს...საწყალი ფეხის ტკივილისგან სადაცაა იტირებდა...

ჯონგუკს კიდევ ერთხელ შევხედე და სახეზე უკვე ფერმკრთალი იყო...

---------------‐-------------------------

2 საათი გავიდა თითქმის და ბიჭებმა იმ კაცის ხალხი სულ ამოხოცეს...თეჰიონი დაიკაწრა და თითქმის ყველა...თავს დამნაშავედ ვგრძნობ...ყველაფერი ჩემი ბრალია...ჯონგუკის ცხოვრებაში,რომ არ გამოვჩენილიყავი ახლა ყველაფერი კარგად იქნებოდა.ბიჭებიც არ იქნებოდნენ დაკაწრულებული,ჯონგუკი არ იქნებოდა ასეთ მდგომარეობაში ჩემს გამო,ჯონგუკის მამა არ მოკვდებოდა და არც ჯონგუკი შეიძულებდა მამამისს...ჯონგუკის მამიდა და ჯონგუკი მტრები აღარ გახდებოდნენ...ჯონგუკს დიანა აღარ შეძულდებოდა...თვით ჯონგუკიც არ შეიცვლებოდა ჩემს გამო...ალბათ მე რომ არა ისევ თავის საწოლში იწვებოდა და ვინმე გოგო ეყოლებოდა გვერდში...ანდაც დიანა...რატომ ვარ ასეთი ეგოისტი? ნუთუ ამდენი სისაძაგლე ჩემი ბრალია?? ან ტყუილად ვიდანაშაულებ ჩემს თავს? მაგრამ არა! ჩემი ბრალია...

ამაზე ვფიქრობდი როცა ჩემთან ჯონგუკი მოვარდა და მისი თვალები...მთელი გალაკტიკა,რომ ჩანს მასში...ეგეთი თვალებით შემომანათა...მიყვარს...ვგიჟდები მასზე...რაც არ უნდა ჩემი ბრალი იყოს ეს ყველაფერი მასზე უარს ვერ ვიტყვი...ხელი გამომიწოდა...მეკი ფეხზე ავდექი...ჯერ ვაშტერდებოდი მერე როგორც იქნა ჩავეხუტე...მკლავები კისერზე შემოვხვიე და ძლიერად...რაც შემეძლო ძლიერად ჩავეხუტე...ცრემლები წამომივიდა...