រឿង រោគចិត្ត[ចប់]

🔞រោគចិត្ត🔞

" យើងសម្អាតឲ្យ! ឯណារបស់នោះ? " របស់នោះ?ជារបស់អ្វី??

" នៅលើតុសម្អាង " ឮបែបនេះនាយក៏ដើរទៅយកថ្នាំសម្រាប់សម្អាតតំបន់ពិសេសយកមកកាន់និងដៃទាំងដែលខ្លួននាយនៅតែស្រាតដដែល។

" គេងទៅ " ដើរមកដល់គ្រែនាយក៏បង្គាប់បញ្ជានាងឲ្យគេងនៅលើគ្រែចាំនាយជានាក់សម្អាតឲ្យ។ ហើយថេយ៉ុងនាងក៏ស្តាប់តាមដោយមកប្រកែក គេងលើគ្រែដណ្តប់ភួយជិតឈឹង ដែលជាហេតុត្រូវឲ្យជុងហ្គុកនាយឱនមកប៉ើងភួយឆ្មួលក្បាលចូលក្នុងភាយហើយធ្វើការចាក់ទឹកថ្នាំសម្អាតនោះលើបាតដៃរួចក៏ញីវាតិចៗលើស្រទាប់ផ្កានាងតូច ចាក់សម្អាតផងថើបផងទម្រាំលាបរួចចង់15នាទី។

" បានហើយ! ឯងទៅពាក់ខោអាវទៅ " ពេលឮបែបនេះនាយក៏ព្រមចេញពីភាយដើរទៅពាក់ខោអាវ ប្រមាណ20នាទីក្រោយនាយក៏ចេញមកវិញ តែក៏ឃើញថាថេយ៉ុងនាងគេងលក់បាត់ហើយទើបដើរទៅទូខោអាវនាងយកមកពាក់ឲ្យនាងរួចនាងក៏ចេញក្រៅបាត់ដោយទុកឲ្យថេយ៉ុងនាងគេងនៅផ្ទះម្នាក់ឯង។

         យប់ម៉ោង7~~

         ម៉ោង7យប់ហើយ នៅតែមិនទាន់ឃើញស្រមោលជុងហ្គុកមកវិញទៀត ធ្វើឲ្យថេយ៉ុងដែលភ្ញាក់ពីគេងតាំងម៉ោង5ល្ងាចនោះ ចាប់ផ្តើមឆ្ងល់ថានាយបាត់ទៅណា  តែក៏គ្មានចម្លើយមានតែចាំមើលតែប៉ុណ្ណោះ។

         ចាំពីមួយនាទីទៅមួយនាទី ពីមួយម៉ោងទៅមួយម៉ោងនៅតែបាត់មិនឃើញនាយមកវិញ! រហូតដល់ពេលនេះម៉ោង1ព្រឹកទៅហើយ នៅតែមិនឃើញស្រមោលនាយ ដែលថេយ៉ុងកំពុងអង្គុចាំនាយនៅលើសាឡុងនៅក៏គេងលក់បាត់ទៅព្រោះមិនអាចបើកភ្នែកចាំនាយទៀតបាន។

          ម៉ោង9ព្រឹក~~

" ហឹមម~~ " សម្លេងក្រហឹមដើមក៏របស់ថេយ៉ុងបានបន្លឺឡើង ដោយមានការរំខានពីព្រះអាទិត្យទើបធ្វើឲ្យនាងភ្ញាក់។

" នេះគេមិនទាន់មកផ្ទះវិញទេ? " នាងសម្លឹងមើលជុំវិញបន្ទប់នៅតែមិនឃើញនាយទើបថេយ៉ុងនាងវាចាឡើងទាំងទឹកមុខអន់ចិត្ត។

           បន្ទាប់ពីដឹងថានាយមិនបានមកផ្ទះពេញមួយយប់ហើយនោះ ថេយ៉ុងឡើងទៅងូតទឹកនិងស្លៀកពាក់យ៉ាងស្រស់ស្អាតចុះមកក្រោម ដើម្បីធ្វើបាយញុាំ។ ការធ្វើម្ហូបក៏ចេះតែបន្តឡើងរហូតដល់នាងធ្វើឆ្អិតអស់ក៏លើវាទៅតុបាយ បម្រុងរៀបហ្នឹងញុាំទៅហើយក៏មានសម្លេងមួយរំខានប្រសាទនាង។