OKUDUĞUM KİTAPLARA YAPTIĞIM KISA YORUMLARIM

*()* DURUN İNECEK VAR *()* YASEMİN PFORR *()*

*()* DURUN İNECEK VAR *()* YASEMİN PFORR *()*İlk başta kitapta kendimden çok ayrıntı buldum. Bunu söylemeden geçemiyeceğim. Bana çok iyi geldi. Demek ki benim dışımda da birileri bunları yaşıyor hissi beni canlandırdı güç verdi.Yazar "Herkesin sevdiği, takdir ettiği, beğendiği biri olmak zorunda mıyız? " cümlesi ile sorularına cevap aramış ve bizzat kendi yaşadığı şeyleri cesur bir dille anlatmış. Burada ki anlatılanlar hatta öyle ki dostlarımızın vermeyeceği harika örnekler ile dolu. Bu yüzden kendisini tanımadan çok sevdim. Aynı cümleleri kullanmış olmamız, düşünmemiz beni kendisine yaklaştırdı tanımadan saygı duydum. En zor eleştiri insanın kendisine yaptığı eleştiridir ki yazar bunu kitapta çok güzel dile getirmiş.Okurken ister istemez kendi yazdığım yazılarım ve yaşadıklarım gözümün önüne geldi. Bende hep yaşadıklarımı yazmak istemişimdir ve yazıyorum da aslında ama iş yayınlatma kısmına gelince orada kalıyorum. Çünkü aslında tam olarak ne hissettiğimi tek kalemim ve yazdığım kağıt bilir tabi ki birde Yaradan. Ama yazarın bizimle yaşadıklarını cesur bir kalp ile paylaşması beni onurlandırdı, tetikledi, güç verdi.Sevgililer gününü ben yıllar once bir yazımda anlatmıştım. Aslında sevenler günü olması gerektiğini ama tabi ki o yazımı da kimseyle paylaşmamıştım. Bu kitapta aynı şeyleri okuyunca doğru yolda olduğumu fark etmenin sevinci hakim oldu. Bizim evin hallerine bayıldım. Hayvanlar dünyasını örnek vererek insanlarında nasıl çatışmadan kurtulabileceğini öyle doğru bir dille anlatmış kı yazar kedileri bu kadar sevdiğim için bir kez daha takdir ettim kendimi ve tabi ki yazarımızı. Yaşasın en azından bir hayvanseverin kitabını okumuş oldum. Bütün hayvanseverlerin iyi olduğunu düşünüyorum ki tezimde yanılmadığımı görmek beni çok yine mutlu eti.Dün ben bu kitabı okurken aslında bir dostumun hayatını okur gibi okudum. Yasemin hocamla hüzünlendim, onunla ağladım onunla sevindim. 2 günde bitiririm diye tahmin ettiğim kitabı dün gece bitirmiş bulunuyorum. Kolay kolay bir kitabı 1 günde bitirmem ama ancak kendimden parçalar bulursam biter o kitap uyumadan. Yine evren çıktı karşıma ona gönderdiğimiz mesajlar bize yansıyor ya ve hastalanarak bedenimiz bize sinyal veriyor bir şeyler anlatmaya çalışıyor.En çok takıldığım cümlelerden biriside en çok sevdiklerimize kırıldığımız kısmı. Bunu çok düşündüm dün gece sahiden bende çok değer verdiklerime mi kırılıyorum diye. Değer vermekten öte galiba en çok güvendiğimiz insanlara kırılıyoruz. Güven adı üstünde öyle bir şey yapıyor ki karşı taraf bir anda hissettiğin tüm güzel hisler sıfırlanıyor. Aslında hiçbir şey tesadüf değil ya şimdi ben bu ilişkiden ne öğrendim kısmı önemli. Birçok insan ilişki deyince duygusal ilişkiden bahsettiğimizi düşünür. Oysa biz selam verdiğimiz herkes ile bir ilişkimiz yok mudur?Bu kitap bildiğim birçok şeyi bana tekrardan hatırlattı beni özetle kendime getirdi yeniden güç verdi. Kitapta anneliğin kutsal kısmı da çok güzel örnekler ile anlatılmış. Evet yaşadıklarımı tek tek ne hissettiysem çocukluğumdan itibaren yazma vaktinin geldiğini hatırlattı bana bu kitap. Ancak böyle bir kitabı kendini seven kendi ile barışık birisi yazabilir ki kendimize değer verip eleştirdiğimiz de birçok şeyi hallederiz.Hayır biz kimsenin istediği, sevdiği , onayladığı birisi olmak zorunda asla değiliz. Fikirlerimiz hayatımıza geçtiği sürece biz varız. Kimseyi hayatta asla memnun edemezsin ancak karşılıklı fikir ayrılıklarında birbirinin ayrıcalıklarına saygı duyup hala dostum diyebiliyorsan evet gerçekten varız aksi halde bitmeli enerjiyi düşüren, sahteleştiren her yalan ilişki. Kötü insan yok Hatalı insan vardır diyerek yorumumu bitiriyorum.Yazar Yasemin Pforr'a bu kitabı yazdığı için bana ulaşmasını sağlayan değerli arkadaşım yüreği güzel insan Meryem Seyda Parlak'a çok teşekkür ediyorum.Hayatta her ne olursa olsun yaşamak inanılmaz güzel ve hepimiz iyi ki varız. Napıyoruz gidenlere bize bir şeyler öğrettiği için teşekkür edip vedalaşıyoruz sonra da yeniye yer açılsın diye sevgiyle sonsuzluğa götürüp bırakıyoruz. Bunu karşı tarafın bilmesi gerekmiyor ya da affetmemiz karşı tarafın hatasız olduğu anlamına da gelmiyor. Ruhumuzu özgürleştirmek ve kendimizi öfkelerimizden karmalarımızdan kurtulmak adına bunu kendimiz için ve karşı tarafın iyiliği için yapıyoruz. Oluşan sağlıksız bize gelip giden olumsuz kordon bağını sevgiyle kesiyoruz. En zor kendimizi affederiz ya yine kendimizi de sevgi ile affediyoruz.Bu kitap bana iyi geldi...DUYGU SONGÜL KAHRAMAN