LAVİNİA

1.Okul mu Cehennem mi?

Bölüm Şarkısı: Yanlız Kuş-Göksel

Tuananaz Tiryaki'den

Okul, lanetlerle dolu, insanları kötü, başarısızsan bir hiç olduğun yer. Ve  aşk, arkadaş, ders, duygular hepsi orda saklı. Ben Tuananaz Tiryaki okul birincisi öğretmenlerin gözdesi olarak anılan Tuananaz. Hayatı mükemmel Tuananaz. Sevilen Tuananaz. Ama bilmedikleri şeylerde var. Mesela şuanda ben benim gibi bir öğrenci tam 2 haftadır okula yaşananlardan dolayı gitmekten korkuyordu. Neden? Ne yaşamış olabilir ki bu kız. Kaç gecedir neden telefonuna bakıp ağlıyordu ki?

Ben yeni uyanmış kahvaltı hazırlarken uyuyan Ülkü de uyanmış yanıma gelmişti. "Bu kadar erken uyanıp böyle şeyler yaptığına göre okula geleceksin dimi?" Başımı olumlu anlamda salladığımda. Ülkü ufak bir sevinç gösterisi yaptı. "Varya sensiz çekilmiyor o okul! Ve o kullar!" Yavaşça gülümsediğimde  arkamdan sarıldı ve " Bana bak! Üzgün üzgün durmak yok! Göstericez onlara acı çekmediğini! Yani aslında  çekiyorsun ama olsun! Onlar bilmicek! Söz mü?"
"Söz."
"Kız sözü mü?"
"Evet Ülkü." Dedim gülüp. Ellerini ellerime vurdu ve " Tamam o zaman sen kahvaltıyı hazırla ben Yağızı çağırıcam. Ha bide Tuana! Bugün makyaj yapıcaz hayır istemiyorum!" Hayır diyemezsin çünkü berbat haldeydim gözlerim mosmorda dudaklarımı yemekten et bırakmamıştım.

Ülkü, Yağız'ıda çağırmıştı ve kahvaltı yapıyorduk. Elime telefonu alıp gelen mesajlara baktım.

05........4357

-Gelicek misin bugün okula? (00.21)
- Tuana yapma böyle lütfen mesajlarıma bak!(01.32
- Kuzeniz diye ona ayrıcalık yapmıcam tabikide sana güveniyorum. Sen öyle bir kız değilsin. (01.34)
-Lütfen bana dön iyi geceler (01.35)

Leya durmadan bana mesaj atıyordu ama o gün dedikleri aklımdan çıkmıyordu. O yüzden ona cevap vermeye gönlüm el vermedi. Ama sadece tek bir mesaj atabildim.

Leya

-Evet. Gelicem.(06:34)

-yes be! Cevap verdin sonunda!(06.34)

Direk yanıt vermişti. Normaldi. Hergün mesaj atıyordu. Durmadan. Onu affedebilirdim. Çünkü onu seviyordum. Kardeşim gibi. Telefonu kapattığımda cebime koydum ve Yağız bana döndü. "Noldu? Kim o?"
"Leya. Hergün mesaj atıyor." Yağız'ın yüzü düştü. Ona aşıktı Hemde çok.
"Neden o gün söyledikleri yetmedi mi?!" Ülkü hemen sinirlenmişti.
"Ülkü. Lütfen sende biliyorsun bilerek yapmadı." Yağız onu savunuyordu. "Bana onu savunma yağız. Bu kız benim kardeşim. Ona yanlış yapan benim gözümde biter anladın mı!? Sen ona aşık olabilirsin bu bizi ilgilendirmez!"
"Ülkü ben Leyayla barışıcam." Ülkü tam bana yükselecekken durdu " Sen bilirsin hayatım." Dedi. Yemeği yedikten sonra hazırlandık ve hepimiz otobüse bindik ve yola çıktık. Otobüste ben Yağızla oturuyordum önümüzde ülkü vardı. Telefonumu açıp Instagrama girdim.
Telefonu çantana koydum ve cama yaslanıp dışarıyı izlemeye başladım. Sınıfa girmeye ayağım bile varmazdı biliyordum. Nasıl girecektim. Nasıl hala ona bakabilecektim. İğrenç yüzüne! Otobüs inmemiz gereken yere geldiğinde. Yüzümdeki üzgündük ifadesini indirip yerine nefret dolu bakışları takındım. Ülkü beni kolunun altına aldığında yürümeye başlamıştık. Okula ilk girdiğimde iki tane çocuk beni parmağıyla gösterip konuluyordu. Yağız hızlıca elindeki pet şişeyi onların nerdeyse yüzüne değecek şekilde çöpe attı ve çocuklar korkup yönlerini değiştirdi. Biz onları Ülküyle Yanyana yürürken önümüzde Yağız yürüyordu. Merdivenlere doğru geldiğimizde duraksadım. Aklıma o gün gelip duruyordu.

03/03/24
Çağan elimi tutturmaya çalışırken ben hızlıca merdivenlerden iniyordum. "Naz nolur dinle!" En sonunda elimi tutmayı başardı ve kendine doğru çekti. "Bak öyle söylemem lazımdı lütfen öyle birşey yok." Elimi çekip onu ittirdim ve ağlayarak "Nasıl yok! Herkesin önünde sustun hiçbirşey demedin! Ayrıca sen nasıl benim öyle birşey yapacağıma inanirsin ha? Ben seni asla aldatmadım! Ama belliki sen yapmışsın! Neden? Çağan beni parmağında oynatamazsın!"