ကိုယ် မင်းကို ဘယ်လိုဖွင့်ပြောရမလဲ (IQ Team ကစာစဥ်တစ်ခုပါ) (Completed)

176 - 177

ကမ္ဘာ့အခက်ခဲဆုံး ပုစ္ဆာတစ်ပုဒ်ကို စဉ်းစားနေရသည့်နှယ် မျက်မှောင်ကိုကြုတ်ကာ မေးလိုက်၏။ သူသည် ကျိကောထက် တစ်ရက်နောက်ကျပြီး သေဆုံးနိုင်ရန် မျှော်လင့်ထားပေသည်။ သို့မှသာ ကျိကောကို သူ့လက်ဖြင့် ကိုယ်တိုင် မြှုပ်နှံပေးနိုင်မည်ဖြစ်သည်။ သင်္ချိုင်းမြေကို နှစ်ယောက်စာ ဝယ်ကာ အုတ်ဂူကို ဦးစွာ တည်ဆောက်ပြီး တမလွန်ဘဝသို့ ရောက်သွားသည့်တိုင် ကျိကောနှင့် အတူဆက်ရှိနေလိုသည်။ သူ့အသက်မှာ ၂၀ သာ ရှိသေးရာ သေပြီး‌နောက်ပိုင်း ကိစ္စရပ်များကို စဉ်းစားရန် ငယ်ရွယ်သေးသော်လည်း မစဉ်းစား၍ မရချေ။ သူနှင့် ကျိကောသည် တစ်ဘဝလုံးစာအတွက် တစ်ယောက်တည်းကိုသာ လက်တွဲသွားမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားကြသူများဖြစ်သည်။ ပျိုမြစ်စဉ်မှ အိုမင်းကာ သေဆုံးသည်အထိ အတူတူ ကြီးပြင်းသွားကြမည်ဖြစ်ရာ ဘဝသက်တမ်းတစ်ခုဟူသည် မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းမှာပင် ကုန်လွန်သွားတော့မည် ဖြစ်ပေသည်။

ပျော်ရွှင်ရသည့် အချိန်တို့သည် အမြဲလိုလို အလျင်အမြန် ကုန်ဆုံးသွားတတ်သော်ငြား ၎င်းမှာ အုတ်ဂူထဲတွင် ကုန်ဆုံးသွားခြင်းသာ ဖြစ်ပြီး သူနှင့် ကျိကော၏ နှလုံးသားထဲတွင်မူ လုံးဝ ကွယ်ပျောက်ခြင်း မရှိဟု ယုံကြည်ထားပေသည်။

အတွေးတို့အကြား နစ်မြောနေစဉ် ကျိမြန်ကလည်း ဖတ်လက်စ ဇာတ်ညွှန်းစာရွက်ကိုချကာ သူ့ဆံပင်တို့အား လက်ငါးချောင်းဖြင့် ထိုးဆွ၍ အသာအယာ ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်သည်။ သူ့အမူအယာမှာ တစ်စထက်တစ်စ ပိုမိုနူးညံ့ညင်သာလာတော့၏။ နောက်ဆုံးတွင် သူ့ကောင်လေး၏ ပန်းနုရောင် နှုတ်ခမ်းပါးကို ငုံ့နမ်းကာ နှစ်ထောင်းအားရစိတ်တို့ကို လွတ်မြောက်ခွင့် ပေးလိုက်တော့သည်။

သက်တော်စောင့်က စစ်ဆေးပြီးဖြစ်သော ‌လက်ဆောင်ဘူးကို ယူလာကာ ခေါင်းယမ်းပြလိုက်သည်။

"ဒါက အန္တရာယ်ရှိတဲ့ ပစ္စည်းတွေ မဟုတ်ပါဘူး သိုးမွေးဦးထုပ် တစ်လုံးပါ ..."

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ပင်ပန်းသွားရပြီ ..."

ကျိမြန်က ဘူးကိုယူကာ မတ်တပ်ရပ်နှင့်နေပြီဖြစ်သည့် ချစ်သူလေး လက်ထဲ ထည့်ပေးပြီး နှစ်သက်မှုအပြည့်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။