Yangın Külü/ Berdel✔️

37♤Ait olduğum yer

"Arhan biri gelecek" dedim kısıkça

"Beni yakıp kül ediyorsun Kader" dedi inlercesine

Kafasını boynuma gömerek orada soluklandı

"Seni şuan odaya götürüp kapıyı kilitleyip inim inim inletmek istiyorum" dedi göğüs oluğuma öpücük kondururken

Yüzünü avuçlarım arasına aldım. Gözlerinin içine bakarak konuştum

"Arhan bu gün haylazlık yok, tut kendini kocacım" dedim ve mutfağın kapısına doğru gittim. Ama Arhan ve sakin kalmak, mümkünsüzdü.
Beni mutfak kapısına yaslayıp kapandı dudaklarıma. Elleri tişörtümün altından göğüslerimi buldu

"Arhan lütfen" dedim kısıkça

"Ne?" dedi

Bu lütfen kelimesi iki anlamdaydı, ben kendimde kestiremiyordum hangi anlamda söylediğimi. Lütfen devam et mi? Yoksa lütfen yapma mı?

"Geceye kadar sabret" dedim onu iterken. Mutfak kapısını açıp çabucak kendimi dışarıya doğru attım. Odaya gidip elimi yüzümü yıkadım. Arhan da ardımdan gelmişti

"Arhan sakın aklının ucundan bile geçirme"

"Duramıyorum, bu gün hiç tutamıyorum kendimi Kader"

"Tutacaksın ağa'm, ben sana güveniyorum" diyip odadan çıktım. Arhan da benim ardımdan odadan çıkmıştı.
Tüm hazırlıklar tamamlanmıştı. Tüm misafirler gelmişti. Herkes ikizlerin doğum gününü kutlamak için toplanmıştı. Bir kaç aile fotoğrafı çektirmiştik hatıra için. Dördümüz, Arhan, ben ve ikizlerde beraber çok fazla fotoğraf çektirmiştik

Sıra pastayı kesmeğe gelmişti. Pastanın üzerine iki tane mum koymuştuk. Biri mavi, diğeri pembe. Bu gün her şey bu renklerden ibaretti.

"Haydi üfleyin mumları" dedi Nazlı bağırarak

Miran benim kucağımda, Yağmur Arhan'ın kucağındaydı. Pastanın yanında gelip durduk. Arhan bir elini sırtıma koydu. İlk önce dördümüzün pastanın yanında fotoğrafımız çekildi.

"Hadi annecim üfürelim mumları" dedim ikizlere bakarken

Mumlara doğru eğildik. Arhan'la ben üflemiştik mumları, tutmuştuk dilekleri.

Herkesin alkış sesi avluyu sarmıştı

"Doğum gününüz kutlu olsun kuzularım" dedim ikisininde yanaklarına sulu öpücük kondururken
Arhan her ikisininde alnına öpücük kondurdu. Gözlerini kapayıp kokularını içine çekti

"Benim can parçalarım, doğum gününüz kutlu olsun babasının can parçaları" dedi Arhan
32 diş sırıtarak onları izliyordum. Ne güzel bir manzaraydı bu böyle? Onlara her baktığımda kalbim hızlanıyordu. Onlara her baktığımda gözlerimin içi parlıyordu. Aşk buydu değil mi? Aşk aile demekti. Aile olmak demekti. Aile yuva demekti. Benim yuvamın, evimin duvarları, çatısı, kapısı, her şeyi onlardan ibaretti

Düğün günümüzdeki gibi büyük ses vardı konakta. Tek fark duygulardı. Bu gün atılan tüm kahkahalar gerçekti. Bu gün akılan göz yaşları mutluluktandı. Bu gün bir birine bakan gözler aşkla doluydu
Arhan sımsıkı tuttu elimi. Baktım uzun uzun bir birine kenetlenen ellerimize
Arhan'ın dudaklarını saçlarımda hissedince gözlerim huzurla kapandı. Kokusunu içime çektim. O sırada Nazlı da bizim fotoğrafımızı çekmişti

"Bizimkilerin 1 yaşı oldu" dedi sırıtarak

Arhan kucağındaki Yağmur'un yanağına sulu öpücük kondurdu

"Babasının gülü" dedi tekrar ve tekrar yanağına öpücük kondururken

"Oğlumla ben kıskanırız ama" dedim sitemle