រឿង រោគចិត្ត[ចប់]

🔞រោគចិត្ត🔞

" ឯងមិនគេងតទៅ ក្រោកមកធ្វើអី " ក្រោយជុងហ្គុកបើកទ្វាចេញពីបន្ទប់គេងមកក៏ឃើញថេយ៉ុងអង្គុយចាំអាម្នាក់ដែលនិយាយទូរស័ព្ទមុននេះនៅមុខបន្ទប់ពិតមែន។(បើកទ្វារមួយទៀតទើបចេញក្រៅបន្ទប់) មិនទាន់ទាំងបានសួរនាងផង នាងក៏សួរនាយបានមុនបាត់ទៅហើយ!

" ... " នាយមិននិយាយតែក៏ឱនមកក្រោមលើកដៃចង្អុលទាំងមុខមាំ ហាក់បីខឹងថេយ៉ុងរឿងដែលនាងលេងនាគរាជអត់ឆ្អឹងតិច ខឹងនាងពេលឮនាងនិយាយទូរសព្ទមុននេះបន្តិច!

" មកឈរត្រង់នេះមក " នាងនិយាយទាំងមុខស្មើលើកដៃចង្អុកបញ្ជាឲ្យនាយមកឈរចំពោះមុខនាង ដោយមិនខ្វល់ឬគិតច្រើន!

" ... " នាយនៅតែមិននិយាយហើយដើរទៅឈរចំពោះមុខនាងតាមសម្តីនាងបង្គាប់បញ្ជា!

" ហឹម!! " សម្លេងក្រហឹមចេញពីមាត់អ្នកទាំងពីរ តែអារម្មណ៍ដែលក្រហឹមគឺខុសគ្នា មួយក្រហឹមព្រោះត្រូវផ្ដល់ឱ្យអ្នកម្ខាងទៀត ឯអ្នកម្ខាងទៀតក្រហឹមព្រោះទទួលបានរបស់តែគេផ្តល់ឲ្យ។

" អឺស~~ " បបូរមាត់ទន់ពណ៌ផ្កាឈូក អណ្តាតដ៏ស្ទាត់ជំនាញ ដៃដ៏មានបទពិសោធន៍ បានរួមគ្នាទៅលើនាគរាជរបស់ជុងហ្គុកតែមួយ(3 in 1><) ធ្វើឲ្យ
ជុងហ្គុកស្រើបស្រាលពេញខ្លួន កម្តៅក្នុងខ្លួនក៏កើតឡើងជាលំដាប់។ ចំណែកនាងក្រមុំនៅតែបន្តសកម្មភាព បឺតជញ្ជក់ ខាំទាញ លិតចុង យ៉ាងសកម្មទៅលើប្អូនប្រុសរបស់ជុងហ្គុក មិនដល់3នាទីផង ទឹកដោះគោថែមទាំងជាសេរ៉ូមលាបមុខក៏បានផ្ទុះបាញ់ទៅក្នុងមាត់និងចេញមកក្រៅពាសពេញផ្ទៃមុខនិងក្នុងមាត់ថេយ៉ុង។

" ហត់តិចមែន តែគុណតម្លៃគឺល្អឯងទៅគេងមុនយើងទៅ 20នាទីទៀតយើងទៅតាមក្រោយ " ក្រោយរំងាប់ប្អូនប្រុសជុងហ្គុកហើយថេយ៉ុងក៏ដេញនាយឲ្យទៅគេងមុននាង!

" នាងចង់នៅចាំអានោះម្នាក់មែនទេ? " នាយហាក់ហួសចិត្តនិយាយទាំងខឹង លើកនេះខឹងទាំងលើទាំងក្រោម><

" ពិតប្រាកដហើយ " នាងតបហាក់មិនខ្វល់ផ្តេចខ្លួនទៅលើសាឡុង ធ្វើធម្មតា!

" ក្រោកឡើង គីមថេយ៉ុង " ស្រែកថាឲ្យនាងក្រមុំក្រោក  ក្រោយឃើញនាងមិនព្រមក្រោកនាយក៏ចាប់លើកនាងឲ្យក្រោកឈរទល់មុខនាយ ទើបប្រញាប់ទម្លាក់ខ្សែរ៉ូបនាងចេញធ្វើវាធ្លាក់ដល់កែងជើង មើលបន្តិចទើបនាយនិយាយឡើង÷