BÖLÜM 3

545 21 6
                                    

Çok gergindim. Şuan Galatasaray Metin Oktay Tesisleri'nin önündeyim ve gerginliğim hat safha durumda. İçeri girmek zorundayım ama aynı zamanda üzerimde bir korku var. Bu korku beni çok ürkütüyor ve bu nedenle içeri girmek istemiyorum. Çok değişik duygular içerisindeyim.

Cesaretimi toplayıp kapıya doğru ilerledim. Kapının önündeki güvenlik yüzümde bir gülümseme oluşturdu. Bu Bekir abiydi. Uzun yıllardır buranın güvenliğinden sorumluydu ve ben burada çalışırken çok iyi anlaşıyorduk. Kapının tam önüne geldiğimde arkasına dönük olan Bekir abi bana doğru döndü ve beni görmesiyle kocaman gülümsedi. Bu adamı çok seviyorum.

"Merhaba, Bekir abi. Nasılsın ?" dememle hemen cevap verdi. "Kraliçem gelmiş nasıl olmamı beklersin, harikayım." kraliçem demesi ile kocaman gülümseyip Bekir abiye doğru atıldım ve sarıldım. O da sarılmama karşılık vermişti. "Hangi rüzgar attı buralara seni kraliçe." demesiyle burukça gülümsedim, oğlum için döndüm demek isterdim fakat Aslan'ı şuan bilmemesi gerekirdi."Bazı şeylerin açığa çıkması gerekir belkide abicim. Bende o yüzden burdayım. Başvuru yaptım tekrardan kabul de oldu görüşme için geldim." dedim.

"Yapabilecek misin ? Baksana Kerem burda hemde sevgilisi var. Yunus, Halil, Barış, Berkan hepsi burda. Sevgilileri desen hepsiyle aran bozukmuş. Asılsız birkaç birşey dediler ama inanmadım, inanmak istemedim be kızım yapmadın dimi öyle birşey ?" Bekir abiyi işte bu yüzden çok seviyorum. Ön yargı denen şeyin milimi yok bu adamda. "İnan sen kraliçene abim, kraliçen yapar mı böyle bir şey ?" dememle gülümsedi. "Yok yapmaz." bu sefer ben ben gülümsedim. "Ben sana detaylıca anlatırım abim şimdi gideyim de geç kalmayayım. Görüşürüz !" o da görüşürüz dedikten sonra hızla içeriye ilerledim.

Şuan burada karşılaşmak istemiyordum. O yüzden hızlıca yürüdüm fakat kendimi tutamadım. Kafamı çevirince sahada antrenman yapan takımı gördüm gözlerim direkt onu aradı. Boğazıma bir yumru oturdu. 2 yıllık hasretim bitmişti, görmüştüm sonunda Kerem'imi. Kafamı çevirdim ne ara aktığını anlamadığım göz yaşlarımı silip tesis binasına girdim.

İlerde İcardi ile konuşan Ersan abiyi gördüm. Her ne kadar takımda olmasamda futbolu takip ediyordum. Anladığım üzere Icardi antrenmana geç kalmıştı. Onun bahçeye ilerlemesi ile Ersan abiye doğru ilerledim. Ona doğru gitmemle bana doğru dönen Ersan abi beni görünce gülümsedi. "Hoşgeldin İzemcim, uzun zaman oldu ha nasılsın ?" bende kocaman gülümsedim ve "Hoşbuldum abim, iyi sen nasılsın ?" bir şey demesemde bir soğukluk vardı. "İyiyim bende güzelim. Hadi geç söyle odama." demesiyle sohbet ede ede odaya ilerdedik.

*
Ersan abi ile görüşme bitmiş sıra takım ile tanışmayı gelmişti. Ersan abi ile sahaya ilerledik."Arkadaşlar, bir toplanın." demesiyle kafamı kaldırdım ve bana şaşkınca bakan 5'li ile gözlerimi kaçırdım. Kalbim neredeyse ağzımda atıyordu. "İzem zaten birkaç sene önce takımımızda tercümanlık görevindeydi. Şimdi ise tekrar döndü. Görevini layıkıyla yerine getireceğini düşünüyorum." dedikten sonra Ersan abiye bakıp gülümsedim.

Ersan abi tekrar birşeyler söylemeye başladı. Kafamı çevirdiğimde bana bakan Kerem'i gördüm. Gözlerinde nefret duygusu hakimdi ve bu benim canımı fazlası ile yakıyordu. Bakışlarımı o 4'lüye çevirdim. Eskiden onlara "kumalarım" derdim. Halil, Yunus, Berkan ve Barış. Aralarında en çok Halil ile anlaşır ama hepsini ayrı ayrı severdim fakat Kerem ile kavgamız sonucunda daha doğrusu ayrıldığımız sonucunda hepsi beni teker teker engellemişti.

Bakışlarım tekrar Kerem'e kaydı, Halil'le gülerek birşeyler konuştuklarını gördüm. Onun gülüşünü görünce benimde yüzümde kocaman bir gülümseme belirdi. Ersan abi birkaç birşey dedikten sonra takım antrenmana döndü biz ise kenara gelip konuşmaya başladık ve yanımıza takımın diğer tercümanı Aras geldi. İyi bir çocuktu onunlada tanışmıştım.

Aras tekrar antrenmana dönmüştü ben ise Ersan abi ile sohbet ediyordum fakat gözüm hep Kerem'e kayıyordu. Dokunmayı en çok sevdiğim saçlarını, gözlerini, yüz hatlarını herşeyini inceliyor bir nevi özlem duyduğum bedene sarılamasamda hasret gideriyordum.

KEREM'DEN
Antrenman bitimine yakın bir su molası verdik. Yeni bir tercüman geldiğini söylüyorlardı. Ersan abinin böyle birşey yapacağını bildiğim için fazla takmadım. Oyuncularda tanışmak için birazdan gelirmiş. İzem'den sonra tercümanların kim olduğunu takmıyorum. Benim için iş arkadaşı sayılabilecek kişiden farklı bir durumda olamıyorlar ve tercümanın kim olduğuna dair ufacık bir merak yoktu.

Diğerleri ile konuşurken Ersan abinin sesini duydum ve bakışlarımı ona doğru çevirdim yanındakı kişi ile öylece kaldım bu İzem'di. Tekrar neden dönmüştü ki ? Halil'in bana doğru kayan bakışlarını farkettim ve bende ona çevirdim bakışlarımı her halimden sinirli olduğum bellidir diye düşünüyordum.

Ona karşı nefretle bakıyordum. Ona karşı hiç birşey hissetmek istemiyordum nefretde bir duyguydu bunu biliyordum. Antrenman boyunca bakışları bendeydi neden bu kadar çok bakıyordu ki ? Ama ben ona karşılık vermiyordum baksam bile nefretle bakıyordum. Sonuçta o kız beni aldatmıştı.

Antrenman bitimi ile soyunma odasına gittik. Duş alıp üzerimize değiştirdik. Yunus'un konuşması ile ona döndüm. "Nerden çıktı bu şimdi?" bunu bende bilmiyordum. " Bir bilsem." diye yanıt verdim. "Ne planlıyor acaba kafasında." bunu diyen Barış'dı. Onun bundan sonra herşeyi yapabileceğine inanıyorduk. "Oğlum birden bire siz Naz'la çok iyiyken dönmesi tesadüf mü ?" bu dediğini düşündüm. Tesadüf müydü ? Sevgilim olduğunu biliyor muydu ? İlk defa Berkan konuştu. "Lan baya değişmiş bu arada ayrı bir hava var üzerinde sizde farkettiniz mi ?" bu dediğiyle gözümün önüne getirdim onu gerçekten değişmişti. Saçlarını normal tonundan bir kaç ton koyuya boyatmış, saçlarının kesimini değiştirmiş, kilo almış ve zaten güzel olan tarzını daha da güzelleştirmişti. Niye onu düşünüyordum ki ? Sonuçta aldatmıştı beni. Peki ya neden dönmüştü ?

🎀

Sonunda karşılaştılar

Güzel oldu mu ?

Nefretde bir duygudur

Kerem Aslan'ı görünce ne tepki vericek ?

Halil ve diğerlerinin İzem'i engellemesi

Kitabımı Kerem Aktürkoğlu kurgusu sevenlere önerebilir misiniz ?

Halil, Yunus ve Zaniolo hala gitmemiş gibi düşünelim. Eskiden kurguladığım bir kurgu.

Oylarınızı bekliyorum.
🤎

Yıllar Sonra // KEREM AKTÜRKOĞLU Where stories live. Discover now