Neye Yarar | ɪ̇ʀꜰᴀɴ ᴄᴀɴ ᴋᴀʜᴠᴇᴄɪ̇

2. İTİRAF

Sabah 7 saatleriydi. Benim gözüme bir gram uyku girmemişti. Hâlâ bana attığı sesli mesajı düşünüyordum. Abim yarım saat sonra kalkacak ve antrenmana gidecekti. Bacaklarımı kendime çekmiş yatakta oturuyordum. İkra veya semihi aramayı düşünmüştüm ama onları uykularından bölmek istemiyordum. Ne yapacağımı düşünürken sabah 7 olmuştu.

İrfancan abi 30 yaşındaydı. Tam tamına 8 yaş vardı aramızda. Aklımın en ufak köşesinden bile irfancan abi ile sevgili olma duygusu geçmedi. Şimdi sevgili bile derken karnım kasılıyordu. Bundan yarım saat önce mesajını geri çekmişti. Her şey için çok geç olacağını bilse bile. Düşünmekten kafayı yemek üzereydim.

Yan odadan tıkırtılar geldiğinde abimin uyandığını anlamıştım. Yine de hiçbir tepki vermeden gözlerimi duvara dikmiş duruyordum. Bir süre sonra yavaşça kapı açıldığında abimin vücudunu gördüm.

"Asel ?" dedi yeni uyanmış boğuk sesi ile.

Başımı ona çevirip sonra tekrar duvara çevirdim. Kapıyı aynı yavaşlık ile kapatıp yanıma oturdu.

"Güzelim bu saatte neden uyandın ?" dedi bir elini sırtıma koyarken.

Hiç uyumadım ki.

"Uyku tutmadı."

"Uyku tutmadı ?" dedi inanmıyormuşcasına bir ses ile.

Başımı salladım.

"Gece çok güzel eğlendik. Ama çok geç eve döndük zaten. Öğlene kadar uyanmazsın diye düşünüyordum."

"Uyandım işte."

Bir süre ses vermedi. Bana bakarak kafasında bir şeyleri tartıyor gibiydi.

"Peki o zaman ben antrenmana gidiyorum. Bu akşam yola çıkacağız Macaristan maçı için biliyorsun."

"Ben de mi geleceğim ?" diye sordum başımı ona çevirirken.

"Evet güzelim. Ece de gelecek. Hem çok istiyordun neden şaşırdın ?"

Çünkü 5 ay önce büyük kavga ettiğin milli takım arkadaşın dün gece bana aşkını itiraf etti !

"Hiç. Haklısın bavulumu hazırlamam gerek daha."

"Çok yorma kendini. Dinlenmene bak."

Ayağa kalkarak saçıma öpücük kondurdu.

"Kaçtım ben."

"Dikkat et kendine."

"Sende güzelim." diyerek odadan çıktı.

Düşüncelerim ile baş başa kaldım yeniden. Kafam daha fazla ağrımasın diye hemen kalkıp bavulumu hazırlamaya başladım.

___

Masaya son olarak pankekleri koyarak sofyara baktım. Bavulu hazırlamam sandığımdan kısa sürmüştü. Bende uğraş olsun diye anne ve babama kahvaltı hazırladım. Saat 10 olmuştu bile. Az önce yukarıdan takırtı sesleri duymuştum. Demekki uyanmışlardı.

Telefonuma gelen arama ile bakışlarımı telefona çevirdim.

"Efendim ?"

"Ayy ne kadar uyumuşum ben ya !" diye esneyen İkra ile gözlerimi devirdim.

"Sanada günaydın İkra."

"Ay günaydın balım. Nasılsın ?"

Bir süre durdum. Cidden ben nasıldım ?