~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ရူပါ..ငါလေ နင့်ကိုချစ်တယ်"
"ဟမ်!"
"ငါနင့်ကိုချစ်တယ် ရူပါရောင်"
"မုန်းတယ်"
"ဟမ်..ရူပါ.."
"ငါနင့်ကိုမချစ်ဘူး ရတီသင်း မုန်းတယ် မုန်းတယ်"
"အဲ့လိုမလုပ်နဲ့...ငါတကယ်တောင်းပန်ပါတယ်"
"ထွက်သွား!!ငါနင့်ကိုဘယ်တော့မှချစ်လာမှာမဟုတ်ဘူး သွား!! ထွက်သွားတော့!!"
"မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ဘူး!! အမေ့!!!"
"ဟမ်...ငါအိမ်မက် မက်နေတာလား..shit ငါတကယ်အိမ်မက်နေတာပဲ ဟူး တော်ပါသေးတယ် အပြင်မှာဆို ငါမလွယ်ဘူးပဲ..ရူပါသာ ငါ့ကိုမုန်းသွားရင်...အာ မဟုတ်တာ ဘာလို့မုန်းရမှာလဲ"
ထိုနေ့ည တစ်ညလုံးရတီသင်း ပြန်ပြီးအိပ်လို့မရချေ။တယောက်ထဲ အတွေးများနေ၏။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ကျနော်..ကျနော့်ကိုအဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့ တကယ်တောင်းပန်ပါတယ်"
"မင်းက ငါ့ကိုအာခံတာလား"
"မဟုတ် မဟုတ်ပါဘူး ကျနော်ကြောက်လို့ပါ.."
"မင်းကများ!ရွမ်း!! ရွမ်း!!"
"အ့..သခင်..ကျနော်..အ့.."
"ရွမ်း!!ရွမ်း!!"
အခန်းထဲကနေ ခါးပတ်ရိုက်သံသာ အခန်းအပြင်ကိုလျှံထွက်နေ၏။ငိုသံရော တောင်းပန်သံပါ နာကျင်လျက်ထွက်ပေါ်နေတယ်
"မင်းက ငါ့ဝယ်ထားတဲ့ ငါ့ကျွန်ပဲ အဲ့တာတော့ ငါဘာပဲ လုပ်လုပ် မင်းပြန်ပြောစရာအကြောင်းမရှိဘူး အဲ့တာမင်းမှတ်ထား"
အကြောင်းအရင်းက..လွန်ခဲ့သောတစ်နာရီခန့်က..
"ကိုယ့်ကျွန်လေးရေ.."
"ဟုတ်..သခင်"
"ကိုယ့်ဆီလာပါအုံး"
"ဟုတ်"
"အင်း~မွှေးနေတာပဲ"
ဂုတ်နားတစ်ဝိုက်ကို နမ်းရင်းပြောလိုက်၏။
"သခင် ကျနော့်ကို လွှတ်ပေးပါတော့ဗျာ"
part-4 🚨
Start from the beginning
