ŞANTAJ KÖLESİ (1.SEZON)

HER ŞEY BİTTİ ARTIK...

Efsun Hanım gözlerini açıp koltuğunu masasına doğru ittiriyor.

-Yoruldunuz sanırım efendim.

=Asıl seni sormalı... Ben bu kadar yorulduysam seni hiç bilemiyorum... Çok iş birikmiş haftalardır...

-Öyle... Ben de yoruldum tabii... Bi' yorgunluk kahvesi iyi gider hemen getireyim isterseniz.

=Olur getir bakalım.

Bacaklarını daha fazla görmemek için hızlıca odadan çıkıyorum. Pipim zaten kafesin içinde acı çekiyorken bir de çişimi tutmak zorundayım... Zehra'nın kahredici cezaları bitmiyor amk.

Zehra Hanım'ın kahvesini masasına bıraktıktan sonra koltuklardan birine oturup kendi kahvemi yudumluyorum.

=Eee... Nasıl beğendin mi işi?

-Evet efendim. Size çok minnettarım.

=Kaç defa dedim ama şu efendimi bırak diye... Garip hissettiriyor.

-Siz müdür yardımcısısınız... Mutlaka astlarınız size böyle sesleniyordur efendim.

=Ben genelde Efsun Hanım'ı tercih ediyorum... Aman neyse... Tamam sen bana efendim de madem. Garip çocuksun yaa...

Pipi! Sakinleş am*ına koyarım bak... Şimdi kabarmanın yeri değil.

18.14

Efsun Hanım'la birlikte şirket arabasıyla eve varıyoruz. Efsun Hanım'a bir mesaj geliyor ve arabayı kenara çekiyor.

-İnmiyor muyuz efendim?

=Sen inebilirsin benim ufak bir işim var canım.

-P... Pekala...

Zili çalıp bekliyorum. Efsun Hanım anahtarı verecek kadar güvenmedi henüz bana. Kapıyı sahibem, ayaklarının altında yaşayıp ölmek istediğim kadın... Zehra açıyor.

-Z... Zehra yalvarırım... Çok çişim geldi... Çöz şunu!...

+Ahahahahahahahhh!... Ben onu çoktan unutmuşum yaa... Bekleme orda gir içeri.

Zehra donumu indirdikten sonra kilidi çözüyor. Çözer çözmez lavaboya koşuyor ve rahatlıyorum. Geri dönüşümde Zehra'yı salonda göremiyorum. Telefonuma bir mesaj geliyor.

+Odamdayım gecikme.

Zehra'nın odasına çıkıyorum. İçeri girdiğimde Zehra'yı masada ders çalışırken buluyorum. İlk başta anlam veremesemde jeton sonradan düşüyor. Kpss'ye az bir zaman kaldı. Zehra hastanede hemşire olarak çalışmak istiyor. İzmir'deki patetik hayatımda otelde kaldığımız zamanlarda bana ileriye dönük hedeflerini anlatmıştı.

Çocukken hostes olmak istiyormuş. Bunu anlattığı esnada pipim hafiften kalkmıştı çok utanmıştım. Daha sonra büyüdükçe hayatın gerçekleri ile yüzleşmiş ve hedefini hemşireliğe kadar düşürmüş.

+Ne durdun yaklaş.

Kendime geldikten sonra yanına gidiyorum. Soyunup masanın altına eğilmemi emrediyor. Gömleği donu atleti fırlatıp ayaklarının altına yatıyorum. Zehra gri uzun çoraplı ayaklarını suratıma koyup ileri geri sürterken ders çalışmaya devam ediyor.

+Çok sıkıcı biliyo musun?

-N... Ney?

+Sınava çalışmak tabii ki...

-Ben başaracağınıza inanıyorum.

+Ay sağ ol yaa... Bütün stresimi aldın şu an. Gerizekalı!

Noooluyo amk? Ne dedim ben şimdi? Pipimde uçak moduna geçti zaten.

-Biraz gergin misiniz efendim? Rahatlayın başarıcaksınız...

Ayağıyla suratıma sert sert vuruyor.

+Boş yapma da bugün nasıl geçti anlat.

-A... şey... yeni işimi öğrenmeye başladım... efendim...

+Teyzemle bu kadar yakın olmanız hoşuma gitmiyo... Haberin olsun.

-M... merak etmeyin iş arkadaşlığı bizimki... sadece...

+Çıkar çoraplarımı.

Ağzımla çıkardıktan sonra tabanlarını yüzüme bastırıyor Zehra.

+Açık konuş utanma, onun çoraplarını koklarken b*şalıcaktın nerdeyse.

-Pişmanım... Onun için... Kendimi tutamadım o gece...

+Senin birinci önceliğin beni rahatlatmak. Ama sen ne yaptın? Ben izin vermediğim halde rahatlamaya çalıştın. Üstelik teyzemin çoraplarıyla!

Ayağını kaldırıp kaldırıp yüzüme sertçe vuruyor. Burnuma ve gözlerime hasar almamak için suratımı yan yatırıyorum. Yanağım Zehra'nın ayak tokatları ile şerefleniyor.

+N'oldu sustun? Ben seni cezalandırmaktan bıktım ama sen ceza almaktan bıkmadın.

-Açık konuş dediniz. Açık konuşucam efendim. Odanızdan çıktıktan sonra sizin ayakkabılarınızı alıcaktım. Sonra dolapta topukluları görünce daha cazip geldi... Y... Yani teyzenizin olduğunu bilmiyordum... Yoksa almazdım...

+İnanıyım mı bu yalana?

-Gerçek bu... Siz bilirsiniz.

+Yala!

Tabanlarını yalamaya başlıyorum. Pipim patlayacak gibi artık...

+Yani topukluları daha çok seviyorsun? Böyle mi anlamalıyım?

-S... spordan daha çekici efendim...

+Teyzeme anlatmamı ister misin peki?

Ulan... Anlatsa nolabilir diye düşünüyorum içimden. Büyük ihtimal evden kovulurum. İş zaten gider. Kalacak yerim olmadığı için İstanbul'a döner eski hayatıma yeniden başlarım. H*ss*ktir... Rezil görüntüler Zeho'da olduğu sürece ben köleyim. Yine sokakta yaşamak zoruna kalacağım muhtemelen.

-Ha... Olmaz hayır! Sakın... Lütfen...

Ayak parmaklarının arasını dillerken çorap partikülleri takılıyor boğazıma... Boğulacak gibi oluyorum bir an... Geçen sene Zehra ile tanışmadan önceki hayatımda bazı telegram kanallarında gezinirdim. Fetiş ve köle içerikli olurdu bunlar... Günlerden bir gün orada bir mesaj okudum. Benim de bazen sohbet ettiğim, telegram grubunun ileri gelen reislerinden Halil Abi'miz, ayak yalarken boğazına takılan çorap partikülleri sebebiyle hayatını kaybetmişti. Haberi aldığımızda iyice bozulmuştu morallerimiz. Boğulmak üzereyken aklıma geliverdi... Ah ulan hayat...

+Anlatmam korkma. Ama böyle devam edersen bi'gün fena yakalanıcaksın.

-Çok... Kızar mı Efsun Hanım?

+Yok... Seni de kölesi yapar.

-Ge... Gerçekten mi?

+Ahahahaha!... Nasıl da heyecanlandı köpek... Yok öyle bi'şey... Belli ki çok istiyorsun sen.

Oyuna getirdi beni şantajcı... Boğazımda hala ufak bir çorap partikülü kaldı... Su içmem lazım.

Zevk ala ala tabanları yalarken dış kapıdan gelen sesler sonucu Efsun Hanım'ın geldiğini anlıyoruz. Bizi bu halde görmemeli... İmdat!..