Prolugue

4 0 0
                                    

"Mommy please wag niyo siyang idamay dito, wala siyang kasalanan!" Saad ko habang umiiyak kay mommy and daddy.

"No! Kasalanan niya 'tong lahat! Kaya hindi ka nakapasa dahil sakaniya." Saad ni mommy at parang walang awang tinitignan ako.

"Tignan mo siya!? Nakapasa siya sa pagiging doctor! Pero ikaw ano!? Hindi, hindi ka nakapasa! You're such a selfless man!"

Alam kong nakapasa siya pero hindi ibigsahin non kasalanan niya na, pinaghirapan 'yun ng mahal ko. Hindi ako papayag na may sumira sa pinaghirapan niya. Kahit pa ang sarili kong pamilya.

"Wala kang magagawa, kung mag aapply man siya sa ibang hospital, hindi siya makakapasok. She don't deserve it." Nakangising saad ni daddy.

Tangina kasalanan ko 'to, kung pinasa ko ang board exam hindi 'to mangyayari.

"Huwag na huwag niyong papakealaman ang buhay ng taong mahal ko, siya ang nagbigay ng ilaw sa buhay kong madilim, nung wala kayo, siya 'yung nand'yan para samahan akong umiyak, pero kayo nasan kayo nung kailangan ko!? Wala hindi ba? Nandun kayo, tutok na tutok sa trabaho, without thinking about your son who's suffering alone! Kaya 'wag na 'wag niyo siyang papakealaman, siya nalang ang meron ako, kapag wala kayo. Maawa kayo sakin, kapag ako iniwan niyan, hinding hindi ko kayo mapapatawad. Kapag nalaman kong hindi siya nakapasok sa kahit anong trabaho at kayo ang dahilan hindi ako magdadalawang isip na kalimutan kayo bilang magulang ko."

THE ONLY EXCEPTION..........

The Only Exception.Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα