ALGON

5. Bölüm-Affet beni

Bu sözünden sonra Alaaddin ve goncaya dikkat kesildi .

-bir bebeniz varmış hayırlı olsun . Yalnız cok bekletmeyelim çocuğu bir an önce bitirelim işimizi izlemiştir şimdi sizi.

Gülümsedi Bekir bey . Pek severdi çocuk. Alaaddin ve Gonca başlarını salladı. Sofra boyunca hiç konuşulmadı. Arada Süleyman bey ve cemre hatun lafa giriyordu. Onlarada kimse cevap vermiyordu . Geri susuyordular . Yemek bitincr sofradan kalktılar. Gonca yardım etti sofra kaldırılırken. Alaaddin ise haritayı aldı Bekir beyden. Vazifeleri bitmişti. Ama alaaddinin görülecek bir hesabı vardı.

Gonca tam odasındaki eşyalarını toplarken içeriye birisi girdi . Kapı falan tıklatmadan . İrkildi gonca.
O sinirle bağırdı gelen hatuna .

-ne edersin hatun!?
Selma....

Selma hatun koşup sarıldı goncaya. En yakın arkadaşıydı goncanın. Sırdaşı guveneceği tek kişiydi bu hatun . Alaaddinden sonra....
Goncanın her şeyini bilirdi ama son olaylardan pek bir şey anlatamamıştı .malum saraya yerleşmişti artık Konya'da değildi.

-ben ya benn .
Geliyorsun madem söylesene goncam . Zaten hiç haberin gelmiyor.

Goncadan kollarını çekip kendine bakmasını sağladı Selma.

-alaaddinle tekrar evlenmişsiniz öyle duydum doğru mu ? Affettin mi gonca?

Sustu gonca.sonra başladı anlatmaya .

-evlendik fakat Hızır için. Ben onu affetmedim . Zor bana güvenmeyen biriyle yüz yüze gelmek sürekli, ama dayanıyorum . Yada dayanamıyorum bilmiyorum. Sevda acı çekmek olmamalı . Sevda güldürür neşe katar hayatına ama benim hayatıma acı katıyor sadece anlamıyorum. Ne affedebiliyorum ne de vazgecebiliyorum .
Ben onun gibi bizden vazgeçemiyorum ..
Ama Hızırı bir görsen nasıl mutlu nasıl neşeli. Babi babi diye geziyor.
O mutlu bana yetiyor .

Burukça gülümsedi gonca . Acıyla. Gözlerinden anlaşılıyordu kırgınlığı ve de sevdası ...

-gonca...
Keşke hep yanında olabilsem ama biliyorsun işte.

-biliyorum kendini suçlama.

-güçlü kal nolur

Gülümsedi Selma .

Buna karşılık goncada gülümsedi.
-söz vermem denerim

****

İşi biten Alaaddin hemen Süleyman Bey'in yanına gitti . Süleyman bey kendi odasındaydı . Destur sormadan girdi Alaaddin . Sanki bunu zaten bekliyordu Süleyman bey . Piç piç gülümsedi.
Tekrar kendine içinden küfür etti Alaaddin "şu it'e inandığına inanamıyorum" diye kendine içinden geçirdi.

-oo hoşgeldin kadim dostum .
Tekrar güldü Süleyman bey hatta bu sefer kahkahayla güldü.

Alaaddinin sinir seviyesi artıyordu artık.
-bana bak lan İT! söyle lan yalan söyledim de! Doğruları söyle ! Anlat!

Alaaddinin sinirinden zevk alıyordu Süleyman bey. Karşındaki şehzadeye gerçekleri söylerse pişmanlıktan öleceğini biliyordu . Zaten gonca yokkende acı çekmişti fakat bı o kadarda gonca çekmişti. Umurunda değildi Süleyman Bey'in. Sevdiği hatun dahi olsa onun olmayacaksa kimsenin olmayacaktı. O zamanlar hamile olduğunu bilmiyordu goncanın ama bilsede bişey değişmezdi yine olsa yine bu oyunu oynardı. Onun olmayan kimsenin olamazdı .

-noldu Alaaddin bey ? Yoksa yine seni sevmeyen hatunu koynuna aldın da sabah beni mi sayıkladı?

Bundan sonra kahkaha patlattı Süleyman bey . Biraz daha kışkırtıcaktı . Gerçekleri ilk başta söylerse acı çekicekti yeterince ama neden daha fazla çekmesindi ki ? Belki bu şehzade olmasa o goncayla olucaktı . Belki şimdi onların çocuğu olacaktı. Kabul etmiyordu hala goncanın onu hiç bir zaman sevmediğini. Kabullenememişti. önüne gelen herkesi seven saygı gösteren gonca bir tek ona sevgi saygı göstermemisti . Belkide anlamıştı bu adamın ne olduğunu.