romantic killer ｡⁠*ﾟ⁠+

l

🐬

"Anlaşılan ne kadar kitap okursanız okuyun bazen kelimeler yetersiz kalabilir" diye düşündü İsagi, çünkü ne zaman okyanus mavisi gözleri güneş gibi parlak gözlerle buluşsa konuşamaz hale geliyordu, söylecek kelime bulamıyordu.

Mavi gözlü çocuk kapının önünde sessizce dikiliyordu. Giderek ısınan havadan rahatsız olmaya başlamıştı. İsagi Bachira gibi değildi. O hep kış mevsimini severdi. Bachira ise yazı...

"Agrhh... Neden herşeyi Bachira'ya bağlıyorum ki.."

Sessizce söylenirken saatine baktı. Onu bu sıcak havada, kapının önünde bekleten Kunigami'yi aramak için telefonunu çıkarmak üzereyken, önündeki kapı birden açıldı. Karşısında İsagi'ye parlak bir gülümseme ile bakan Kunigami duruyordu.

İsagi turuncu saçlı çocuğa tiksindirici bir bakış atıp konuştu;

"Biraz daha oyalansaydın Kunigami."

"Chigiri ile buluşmaya gidiyoruz, unuttunmu? Güzel görünmem lazım."

"İğrenç görünüyorsun."

"Çok konuşma."

Chigiri o sabah İsagi ve Kunigami'yi kahvaltıya davet etmişti. Kunigami, Chigiri ile görüşeceği için ne kadar heyecanlı olsada İsagi iki sevgilinin yanında dışlanmış hissedeceğini biliyordu. Ancak Chigiri'nin tekliflerini geri çevirme gibi bir şansı olmadığı için zorlukla kabul etti.

Mavi saçlı çocuk kafası eğik bir halde, Kunigami'nin peşinden giderken izlendiğini fark etti. Kafasını kaldırıp suratını Kunigami'ye çevirdiğinde bir çift turuncu gözün ona baktığını gördü.

"Ne var lan? Ne bakıyorsun öyle?"

"Chigiri sana söyledimi?"

"Neyi?"

"Bachira'nın da geleceğini.."

Bir yandan yanlız kalmayacağı için rahatlayan, bir yandan da kendini hazırlama fırsatı bulamadığı için endişe duyan İsagi'nin yaptığı tek şey, derin bir iç çekmek oldu.

"İyi.. güzel.. Siz ikinizin yanında yanlız kalmamış olurum en azından."

"Dörtlü date ha?" Kunigami yüzünde imalı bir gülümseme ile sordu.

"Kes sesini!" Yüzü kızaran İsagi yolun ortasında Kunigami'ye bağırmaya başladı. Kunigami ise ona vurmaya çalışan ama daha onun üçte biri bile etmeyen çocuğa bakarken kahkalar atarak güldü.

🐬
🐬
🐬
🐬
🐬
🐬
🐬
🐬

Kunigami'nin imalı lafları bir türlü son bulmadığı için İsagi'yi öfkeden deliye döndüren, gereğinden fazla uzun süren yolculuk, Chigiri ve Bachira'nın altlı üstlü olarak oturduğu apartmanda son buldu.

İkili kapının önüne geldiklerinde Kunigami kapıyı çaldı. Kapı açılınca karşısında Chigiri'sini göreceğini hayal eden Kunigami'nin suratı gevşedi, mutlu bir gülümseme kafasını yana yatırdı.

İsagi Kunigami'ye pis bir bakış atarken kapı açıldı.

"Hoşgeldiniz eşekler."

Gözleri büyüyen Kunigami öfke ile karşısındaki bedene baktı. Karşısındaki beden ise turuncu saçlı çocuğa delici bakışlar atmakla yetindi.

Kunigami öfke ile konuştu:

"Ne işin var lan burda!"

"Ha?"