[ɢᴇʀᴄ̧ᴇᴋʟᴇʀ] ~ᴠɪᴄᴛᴏʀʏ ᴋɪᴄᴋᴏғғ x ʀᴇᴀᴅᴇʀ~

[30] Hayatına Şans Getirsin..

Eveet her an bölüm yazamayabilirim. Bu yüzden bölüm yaziom
Her neyse

UMARIM BEĞENİRSİNİZ~

-ASHLEY!

Kim bağırıyor?

-ASHLEY!

-Hmm..?

En son yorgun olduğum için uyuduğumu hatırlıyorum. Şimdi ise terler içinde uyanmıştım.

Uzandığım yerden dirildim ve elimi, kahküllerimin arkasındaki alnıma koyarak nefesimi düzeltmeye çalıştım. Ne oldu yaw?

-İyi misin!? Uyurken kendi kendine konuşup çığlıklar atıyordun!!

Ne? Neden ki? Gözlerimle önüme baktığımda ablamın, Reika'nın ve Matsushima'nın oda da olduğunu gördüm.

-Cin mi girdi acaba içime? Hep cinli fimlerde böyle olurda..

Dedim. Reika ve Matsushima buna gülerken ablamsa bana 'sen ciddi misin?' bakışı attı. Derin bir iç çektim.

-Ben... Bilmiyorum.. Hatırlamıyorum..

Ablam iç çekerek yüzüme baktı.

-Peki..

Dedi.

-Saat kaç?

Dedim ve saate bakmak için telefonuma uzandım. Ama bir sorun vardı. Telefonum yerimde değildi..

-Telefonum? Telefonum nerede? Buraya koyduğuma adım gibi eminim.

Dedim.

-Ah... Bu odaya girdiğimden beri orada bir telefon gördüğümü sanmıyorum.

Dedi Matsushima. Sonra ekledi,

-Diğer hizmetçilerede telefonunuzu aramasını söylerim..

Dedi. Teşekkür ettim.

-Her neyse. Hadi yemeğe gidelim! Herkez bizi bekliyordu.

Dedi Reika.

-Siz gidin. Ben kıyafetlerimi değiştirip gelirim.

Dedim. Onlarda kabul ettiler ve odadan çıktılar. Yataktan kalkıp çantama doğru yürüdüm. İçinden alt ve üst olacak şekilde kıyafet çıkardım.
Tam da yüzüme birşey hızla geliyormuş gibi hissettim. Kendimi korumaya çalışır gibi kollarımı kaldırdım. Ama baktığımda sadece bir hayal olduğunu anladım. Sankii deja vu yaşamıştım..
O anda t-shirt ümü çıkarmıştım.

"Uyurken kendi kendine konuşup çığlıklar atıyordun!!"

Belki de... Gördüğüm rüyada ki bir andır.. Elimi başıma koydum ve rüyayı hatırlamaya çalıştım. Ama faydasızdı...

-Ashley! Orada mısın? İçeri giriyorum!

Dedi tanıdık bir ses. Ama bu ses ablamın, Reika'nın veya Erika'nın sesi değildi. Hatta bir kız sesi bile değildi! Bu Ryuuji'ydi!

Hızla kapıya doğru koştum. Ryuuji kapıyı açarken onun bir gözüyle göz göze geldik. Tam o anda kapıyı kapattım.

-Aptal! Kimse sana kapıyı çalmadan bir kızın odasına girmemeni öğretmedi mi!?

Dedim sinirle.

-B-ben özür dilerim!?

Dedi Ryuuji. Derin bir iç çektim. Ona kızmanın bir faydası yoktu.