ကိုကို့ရဲ့စလာတော့မယ့်စကားတွေကိုသူကြိုသိနေပြီ။
" အပြစ်လုပ်ထားတာဘယ်သူမို့လို့လဲ
သူကတောင်လူကိုလာပြီးစိတ်တိုနေသေးတယ် "
" လမ်းခွဲမယ် "
ချန်းယောင်းလည်းစိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့လက်ခံလိုက်သည်။
" အင်း.......လမ်းခွဲရအောင် "
စကားများရတိုင်းအမြဲလမ်းခွဲစကားပြောတတ်တဲ့အကျင့်ကိုသူလည်းစိတ်ကုန်နေပြီ။ ဒီလောက်ချစ်ပြီးအလိုလိုက်ထားတာတောင်သံသယများတတ်တာကိုတစ်ခါတလေမှာစိတ်ကုန်မိသည်။
♡♡♡
ပတ်ဝန်ဘင်းတစ်ယောက်ကတော့ဖုန်းကိုတကြည့်ကြည့်နှင့်ပင်။ ထိုင်ရမလိုထရမလိုနှင့်ချန်းယောင်းရဲ့ဖုန်းကိုမျှော်နေသည်။
အိပ်ယာပေါ်မှာအိပ်နေသော်လည်းအိပ်မပျော်ပါ။ တစ်ခါမှချန်းယောင်းကအခုလိုပစ်မထားဘူးဖူး။ ၃ရက်ရှိသွားသော်လည်းအခုထိလာမချော့သောကြောင့်တွေးပူနေရသည်။ ချန်းယောင်းကမချစ်တော့မှာလည်းတွေးပြီးကြောက်မိသည်။
" ချန်းယောင်းကအခုထိလာမချော့သေးဘူးလား "
" ဘယ်လိုသိတာလဲ "
ဆိုဟီးကသူ့မျက်နှာကိုရှုံ့တွနေတဲ့ပုံစံလုပ်ပြပြီးပြောသည်။
" မင်းမျက်နှာကဒီလိုဖြစ်နေတာသိတာပေါ့ "
" ကျောင်းမှာမျက်နှာလေးတော့ထိန်းဦး "
ချန်းယောင်းရဲ့အတန်းနားမှာသွားချောင်းတော့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့စကားပြောပြီးထွက်လာတဲ့ချန်းယောင်းကိုတွေ့ရသည်။ သူကတော့ကိုယ့်ကိုမမြင်။ သူတကယ်ကိုအဆင်ပြေပြေနေ,နေတာကိုသိရတော့အလိုလိုဝမ်းနည်းသွားသည်။ ကိုယ့်ကိုတကယ်စွန့်ပစ်သွားပြီဆိုတဲ့အတွေးတွေဟာချက်ချင်းဝင်ရောက်လာသည်။
ချန်းယောင်းရဲ့သူငယ်ချင်းဆောင်းချန်ထွက်လာသည်။ သူ့ကကိုယ့်ကိုမြင်သော်လည်းမပြုံးပြ။ ခပ်တည်တည်နှင့်သာ။
" ဂျောင်ဆောင်းချန် "
ဘာလဲဆိုတဲ့အထာနဲ့လှည့်ကြည့်သည်။
Beloved Heart
Zacznij od początku
