The Billionaire's Amnesia

Prologue

"Ma'am Claire gising na po malalate na po kayo sa school" Ginigising na ako ni Manang Glen.

Madali naman akong nagising dahil hindi naman ako tulog mantika. Ang kaso 6 am na pala!

Kaya dali-dali akong pumunta sa banyo at naligo na. Pagkatapos kong maligo ay nagpalit na ako. Pababa na ako ng hagdan ng maamoy ko ang ulam na iniluto nila ngayon. Ang bango!

"Goodmorning Ma'am Claire!" Sabay na greet ng mga maid.

"Good morning din po!" Akin namang bati rin.

"Ma'am maaga pong umalis si Señyorita Minna sa kadahinalang may emergency raw ho sa companya" ani ni manang Glen.

"Ah okay po. Nga po pala kaunti lang kakainin ko ngayon naramihan ko po kasi ang kain ko kagabi kaya kaunti lang po hehe" pakiusap ko kay manang Glen.

"Sige po Ma'am Claire" pagkasabi nito ay agad na siyang kumuha ng breakfast ko.

Agad naman ako hinatid ng aming Driver na si Kuya Kris. Matagal na rin namin siyang Driver, mula yata ng ipinanganak ako ni mom.

Pagkarating sa university na aking pinagaaralan agad namang sumalubong ang Best friend kong si Emily.

"Magandang umaga Clayyy!!! Ngunit mas maganda ka pa sa umaga" may pakindat pa ito.

"Morning" ani ko sa malamig na boses.

"Haluh huyy anyare? May nangyari nanaman ba?" sunod sunod na tanong ng maligalig kong kaibigan.

"Wala naman. Ang aga aga kasi ay ikaw at ang bunganga mo agad ang bumungad" ani ko sabay kusilap.

"HAHAHAHAHAH!! buti nga natitiis mo ugali ko. Antagal na nating magkaibigan, kita mo yun? Sa ugali kong 'to may nagtagal" tawa tawang sabi niya.

"Okay okay stop talking just walk faster, we're getting late!" naiinis na natatawa kong sabi.

Eh pano naman kasi ilang beses niya na yan sinasabi tapos may paawa effect pa.

Pagkarating sa room ay pumunta na ako sa lagi kong inuupuan, sa likuran. Maya maya lang ay dumating na ang proffesor namin sa English.

"Good morning prof!!" sabay naming turan.

"Good morning, okay you all may seat now" Prof said.

So Boring talaga pag si Prof Nick na ang nagtuturo. Pagkalipas ng isang oras na pakikinig lahat kami ay dinismiss na para sa Break time.

Kasalukuyan kaming naglalakad ni Emily panuntang cafeteria ng bigla akong binangga ng isa sa mga brat/Bully dito.

"Hey! Are you blind?!" sigaw nito na nakaagaw ng attention ng lahat.

Tsk. Attention seeker talaga.

"Let me ask you the same question. Are you blind? Nakita naman ng lahat na sinadya mo yun e" bara ko naman dito.

"Oh no. You bitch, you don't even know me" She rolled her eyes.

That fucking bitch! Siya pa may ganang magalit ha!

"I'll let this one. But next time you do it again, I'm warning you. Hindi mo pa kilala binabangga mo" pagkasabi'y agad ko ng hinila si Emily papuntang cafeteria.

Here at the cafeteria. Kinikilig nanaman itong Emily na'to nakasabay niya raw kasi yung crush niya sa pila. Like yuck college na siya tapos parang highschool parin kung umasta.

"Clay as in magkadikit na mga braso namin. Buti nga at nacontrol ko kilig ko" kinikilig niyang sabi.

"Iww magkape ka nga ng kilabutan kana sa pagka obsessed mo sa lalaking yan. Hindi naman siya kagwapuhan" I rolled my eyes.

While we're going back to our room the girl last time was here again and its like their waiting for us or...me.

"Hey look who it is, its the stupid girl na bumangga sakin tapos binantaan pa ako" she said.

I rolled my eyes. I don't have time for her its almost time for my last period this morning. Ugh! Let me give a little lesson to this girl, let see if she don't stop.

"Uh hey poopie, excuse me malalate na kasi kami" let see if you won't react what I say.

"P-poopie?!! How dare you to call me like that?!!" sumugod naman agad sabi na nga ba at pikunin.

Agad naman akong umiwas sa pagsugod na ginawa niya kaya napasubsub siya sa sahig.

"Did you just kiss the floor?!! Oh my!! HAHAHAH!" all the people who see what happened also laugh so hard at her.

"Emily lets go" aya ko kay Emily.

"A-ah s-sige. Sandali!!" Emily said.

Pagkarating sa room namin ay sakto ring dumating ang prof namin.

Blah blah blah blah...

Ngayon naglalakad na kami ni Emily palabas ng gate at dahil walang sundo ngayon ang babaita makikisakay nanaman ito sakin.

"Btw Clay grabi yung nangyari kanina" Amaze na sabi niya.

"Asus small thing" sa totoo lang e kulang payon.

Pagkahatid kay Emily ay agad ng pinaandar ni kuya Kris. Pagkarating sa bahay ay naratnan ko si mommy na nagluluto ng hapunan namin. Siya na ang nagluluto ng dinner namin lagi kapag maaga siyang nakakauwi galing work.

"Hi mommy! Anong niluluto po ninyo?" tanong sabay yakap sakanya sa likod.

"Hi baby! I'm just cooking your favorite. Chicken curry!" Mom said before she kissed my forehead.

"Yey namiss ko po chicken curry niyo mom!" masayang turan ko.

"By the way how's school?" tanong ni mom.

"It is fine naman po kaso may naka away ako" and then I pout.

"Never mind about that ma, How about you ma how's you day? hmm?" ako naman ang nagtanong.

"Of course it was a good day. Okay get some plates because its almost done and you will taste the best curry by me" mom said.

"Of coure my, you are the best cooker of my favorite curry" sabay kindat.

Pagkatapos naming kumain ni mommy ay kami na rin ang nagligpit ng pinagkainan namin. Kahit mayaman kami ay hindi kami katulad ng iba na maarte na halos lahat ng gawaing-bahay ay inaasa sa mga maid nila. Pag katapos naming magligpit ay sabay kaming nagskincare. Ito kasi ang madalas na bonding namin ni mommy lagi. Pero syempre bago nag skincare ay nag brush muna kami. Pagkatapos ay magkatabi kami matutulog ngayong gabi.

"Good night sweetie" She kissed my forehead.

"Good night too my" And I kissed her cheeks too.

And we sleep. Kinabukasan nagising ako ng wala na sa tabi ko si mommy. Mukhang maaga siyang pumunta sa office niya.

Dahil wala naman akong magawa sa bahay naisipan kong gumala at i-treat ang sarili ko. Matagal tagal na rin kasi nung huli ko shopping kaya ngayon ko na lang ginawa.

Habang naglalakad ako papuntang ice cream shop na paborito kong puntahan maliit pa lamang ako. May nakabungguan akong isang lalaki. Base sa pangangatawan niya ay natitiyak kong kaedaran ko lang eto.

"I'm sorry--" nabigla ako ng makita ang itsura niya. Hindi ako nagkakamali. Siya ang lalaking una kong minahal at patuloy paring minamahal.

Macoy Angelo Legaspi! Tama siya nga.

Agad agad akong tumakbo papaalis at di ko nalang namalayan na umiiyak na pala ako.

"Why? Di ba move na?!! bat masakit parin?" Umiiyak na sabi ko habang nasa harap ng salamin dito sa may cr.

Pero sandali ang akala ko ay doon na siya sa Europe for good? Bakit siya nandito sa Pinas? At bakit siya okay na habang ako ay naiwan palang sa past?

Back to square 1 nanaman ba? No, hindi pwedi 'to. Ipagpapatuloy ko 'to I am already healed kaya bakit ganito. Okay self you are fully healed so stop minding him. Yeah right don't mind him.

Mabuti pa nga siya at mukhang fully healed na. Ako kasi mukha lang okay na pero sa loob-loob ko basag parin ako.

To be continue...