Kölenin aslında kıyametin ta kendisi olacağını asla bilemezdin.
Ben yanarak kül oldum. Asla çiçeklenmedim.
İntikam yolunda çok yoruldum. Ama vazgeçmedim.
Biri beni çok sevdi. Ama ben sevemedim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
~~~
Biz hangi kuyunun dibindeyiz.
Çünkü artık bu kuyu çok karanlık olmaya başladı.
Korkuyor muyum?
Hayır.
Sadece acı çekiyorum.
Dikkatle Rosa'ı dinliyordum. "Cenere köyü artık dağıtıldığı için artık yok olmuş. Herşeyi toparlamışlar. Bir ev kırıntısı bile yok. Yeni ağaçlar dikmişler. Cenere köyü... Yok artık." dedi hıçkırıklarla.
Tepki vermedim. Sadece bu iğrençliği dinledim.
Canım yanıyor.
Bunu kim yaptı?
Paure Morte...
Ona taraf döndüm. O da şaşkındı. "Sen mi yaptın?" diye sordum sakin sesle. "Hayır." dedi ciddi sesle.
Derin nefes aldım. "Bunu benden izinsiz kim yaptı?" diye sinirle sordu Paure Morte. Mare Morte oğlunun yanına geldi. "Ben yaptım." dedi.
Pislik!
Gözlerim doldu. Sakin olucam. Ben bir kraliçeyim.
Değilim. Kraliçe kendi sarayını yok etmek istemez.
Derin nefes aldım. "Baba, bunu bana nasıl söylemezsin?!" dedi Paure Morte. Mare Morte elini oğlunun omzuna koydu. "Oğlum, biz seninle bu konuşmayı başka bir zaman konuşuruz." dedi.
Gocce'in cesedi nerede?
Ölenler gömmek için anne ve baba gerek. Eğer yaşıyorlarsa. Ve bizim lanet olası babamız yaşıyor. O gelmediği süreçde Gocce'i göremeyiz. Evet, gömülür ama sen göremezsin. Neden?! Çünkü seni sevmeyen baban varsa başka çaren olmuyor.
Benim aklıma neden Gocce geldi?
Konumuz bu değil.
Cenere köyü yok olmadı. Onlara ben gösterecem.
Aslında bu hikayede kukla sadece Paure Morte. Kuklanı oynatanlarsa sarayın köleleri.
Üzgünüm Paure Morte.
Seninle oynadığım için.
(Gelecekten kesit)
"Anne burası neresi?" diye sordu küçük kız annesine. Annesi kızının küçük elini tuttu. "Burası artık bizim yaşayacağımız yer." dedi annesi.
Küçük kız rengarenk çiçekleri izliyordu. "İsmi ne burasının." diye sordu. "Kızım burasının ismi Bruciare. Buranın kadın kurucusu koymuş ismini." dedi annesi. Genç kadın bu köyün hikayesini hatırladıkça kalbinde bir yumru oturuyordu. Sadece o değil herkeste aynı hüzün oluyordu. Küçük kız şaşkınlıkla annesine baktı. Bu sözün manasını biliyordu.
