"အဆင်ပြေရင်ပြီးတာပါပဲ ဆိုင်ဖွင့်မယ်ဆိုတော့မင်းဘာတွေစီစဥ်ပြီးပြီလဲ"
"ဟင့်အင်း ဘာမှမလုပ်ရသေးဘူး အစားအသောက်တွေကိုတော့မင်းဆီကအကူအညီလိုအပ်တယ် ဆိုင်ကိုလဲမကြည့်ရသေးဘူး ငါမင်းကိုအရင်ပြောပြတာအဆင်ပြေမလာလို့"
"ဒါကမင်းဆုံးဖြတ်ရမှာကိုဘာလို့ငါ့ကိုလာပြောနေတာလဲ "
ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်မျက်နှာကိုစူးနစ်စွာစိုက်ကြည့်ပြီးတိတ်ဆိတ်နေသည်။ရှောင်းကျန့်ကနေရခတ်သွားပြီးဟိုဟိုဒီဒီအကြည့်လွဲနေတယ်။
"ငါဘာပဲလုပ်လုပ်မင်းကိုအသိပေးချင်တယ်မင်းဆီကအကြံဉာဏ်တွေလိုချင်တယ် မင်းကငါ့ကိုလမ်းပြပေးနိုင်မယ်ထင်လို့လေ"
ရှောင်းကျန့်ကရိပေါ်ကိုစောင်းငဲ့ကြည့်ကာမျက်လုံးတွေကွေးပြီးမှေးကျတဲ့ထိပြုံးပြလိုက်သည်။
"မင်းကငါ့ကိုအားကိုးနေတာပဲ.ကောင်းပြီလေရှောင်တိကအားကိုးမှတော့လဲရှောင်ကောကကူညီပေးရမှာပေါ့ "
"မစနဲ့ရှောင်းကျန့်"
"ဘာလဲ မကြိုက်ဘူးလာ"
"......"
ရူတည်တည်နဲ့စိုက်ကြည့်နေတော့ရှောင်းကျန့်ကခပ်ဟဟရယ်လိုက်သည်။
"ရိုးရာစျေးလမ်းမှာငါ့အသိတစ်ယောက်ဆိုင်ရှိတယ် သူလဲအရင်ကရိုးရာစားသောက်ဆိုင်ဖွင့်ခဲ့တာပဲ အခုထိုင်ဝမ်ကိုပြောင်းရွေ့တော့မှာမလို့ဆိုင်ကိုသင့်တဲ့စျေးနဲ့ရောင်းချင်တယ်လို့ဟိုတလောကငါ့ကိုပြောနေတယ် မင်းစိတ်ဝင်စားရင်ငါတို့သွားကြည့်ပြီးသူနဲ့စကားပြောလို့ရတယ် ဘယ်လိုလဲရှောင်တိ"
စကားအကောင်းပြောနေရင်းထဖောက်တဲ့ရှောင်းကျန့်ကြောင့်ရိပေါ်ကမျက်စောင်းထိုးလိုက်တယ်။
"မင်းသဘောကျရင်ရပြီ"
"ဟမ်?"
"ဘာမှမဟုတ်ဘူး"
ရိပေါ်ကတိုးတိုးလေးပြောလိုက်တာမလို့ရှောင်းကျန့်ကမကြားလိုက်ပေ။ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်ကိုထားခဲ့ကာထ ထွက်သွားသည်။
YOU ARE READING
No Reason ✔
FanfictionThere is no reason to touch my heart. coverphoto credit #nighttoy95 #ministory
