Yangın Külü/ Berdel✔️

14♤Sınırlarım yok

Yataktan kalkıp banyoya gittim. Yüzümü yıkadım, dişlerimi fırçaladım ve odaya geri döndüm. Hâla yatakta uzanmıştı

"Kalkmıyor musun?"

"Gel azıcık daha yatalım" dedi alayla

Sert bakışlarımı yüzüne yönelttikden sonra odadan çıktım.

Halide anne ve Dilan abla sofrayı kuruyordu. Bende mutfağa Nazlı ve Leyla ablaya yardıma gittim. Aslında yardıma ihtiyaç yoktu, ama yinede bir şeyler yapmak istiyordum

Arhan kahvaltıya inmeyeceğini söylemişti. 'Neden acaba?' diye düşünmeden duramıyordum. Kavga da etmemiştik...

Kahvaltımızı bitirmiş şimdide çaylarımızı içiyorduk. O sırada odanın kapısı açıldı, ve Arhan çıktı. Bana doğru seslenerek konuştu

"Kader bi odaya gelsene"

'Ne oldu?' dercesine yüzüne bakıyordum. Kalkıp odaya gittim

"Ne oldu?"

"İşini yap"

"Anlamadım? Ne yapmamı istiyorsun?"

"Mesleğine geri dön diyorum, buradaki hastanede doktor olarak çalışabilirsin"

İlk önce ne dediyini anlamamıştım, ama söylediklerini anlayınca kanatlanıp uçmak istiyordum

"Senin şuan benim üzerime atlaman gerekiyordu, neden böyle oldu ki?" dedi somurtarak. Bir kaç saniye sustuktan sonra tekrar konuştu

"Sarılmak gibi bir düşünce yok herhalde aklında? Yani istersen sarılabilir-" sözünü bitirmeden koşup sarıldım. Anında kolları belimi sarmıştı. Beni kendine çekip sımsıkı sarmıştı kollarını bedenime. Saçlarıma konan öpücükler daha fazla tebessüm etmeme sebep oluyordu. Ne olmuştu bize böyle?

"Yarından başlarsın istersen işe, ben her şeyi hallettim"

"Teşekkür ederim" dedim sadece

"Tamam o zaman hadi gidelim bana yemek ver, acıktım"

"Nazik ol biraz"

"Bana kahvaltı sofrası kurar mısın doktor hanım?"

"Olur" dedim ve tekrar sarıldım. Tekrar mesleğime dönecektim, sevdiğim işi yapacaktım. Bu son zamanlarda aldığım en güzel haberdi...

Arhan'a mutfakta küçük kahvaltı sofrası kurmuştum. Yemeğini bitirdikten sonra çıkıp gitmişti

Ve o sırada öğrenmiştim evde benden başka herkes biliyormuş benim hastanede işe başlayacağımı...

Bir tek bana sürpriz olmuştu

Arhan gittikten sonra tekrar odaya çıktım. Açelya ve Umut'u aradım

"Ne yapıyorsunuz?"

"Bizi boşverde senin yüzünden gülücükler saçıyor, ne iş?"

"Doktorluğa geri dönüyorum"

"Oh be sonunda, tekrar mesleğine dönüyorsun sonunda kızım, işinin başında olman güzel" dedi Açelya. Umut da onu kafasıyla tasdikledi

"Evet, sanki ilk kez başlıyorum işe, ilk günkü gibi heyecanlı ve mutluluk doluyum"

"Ee nasıl oldu?"

"Arhan yapmış bu sabah söyledi bana"

"Çakma enişteye bak sen" dedi Umut

"Çakma ağa" dedim alayla

Hepimiz aynı anda gülmüştük

Açelya ve Umut'la biraz daha konuştuktan sonra telefonu kapatmıştım