Yangın Külü/ Berdel✔️

13♤Kırmızı

Gözlerim şaşkınlıktan iyice büyümüştü. Ne oluyordu şuan? Ya da ne yapıyordu o? Dudakları haraket etmiyordu, ama hâla dudaklarımın üzerindeydi. Ve sonra yavaşça haraket etmeye başladı dudakları... O gözlerini kapamıştı, benim gözlerim ise bebekleri yerinden çıkacak kadar açıktı, şaşkınlıktan.

Karnımda hissettiğim sancı beni zorluyordu. Dudakları aynı yavaşlıkla haraket ediyordu, bende ise tek bir haraket bile yoktu. Sanki her şey bir oyundu, gerçek dışı.

Odanın kapısının gümbür gümbür vurulmasıyla sanki rüyadan uyanarak onu omuzlarından ittim

"Yenge hadi çabuk inin Leyla abla kahvaltı sofrasında döktürmüş yine aşağıda herkes sizi bekliyor"

Arhan yatakta oturur hale geldi. Ağzında bir şeyler mırıldanıyordu, küfürdü galiba

Yüzü dışında her yere bakmıştım, bizim odanın duvarlarına, tavanına, koltuğa, cama.

"Oda da o cansız eşyalardan başka bende varım" dediğinde ister istemez bakışlarım onu bulmuştu

Bakışlarını kaçırması gereken ben değildim, oydu

Bende yatakta oturur hale geldim

"Senin o gözünün kaşının oynamasından anlamalıydım ben bunu" dedim sitemle

Yüksek sesle güldü

"Yanakların al renginde olmuş"

"Benim yanaklarım doğuştan böyle, çok fazla kan ponpalanıyor"

"Öyledir kesin Kader"

"Öyle" dedim sözümün üstüne bastırarak

Omuzlarından itip yataktan kalktım. Banyoya geçtim, günlük rutin işlerimi hall ettim. Ben banyodan çıktıktan sonra o girmişti. Arhan banyodayken üzerimi değiştirdim, kırmızı elbise giydim, saçlarımı tarayıp açık bıraktım. O sırada Arhan'da banyodan çıkmıştı. Banyonun kapısına yaslanıp beni izliyordu

'Ne bakıyorsun?' dercesine kafamı sağa sola doğru salladım

Aynı benim gibi kafasını salladı, sonra gelip aynanın karşısında yanımda durdu

"Yanaklarının renginde..." bir kaç saniye düşündükten sonra tekrar konuşmaya başladı. "Yanaklarının ve dudaklarının renginde elbise...Kırmızı sana daha çok yakışıyor" nefesini boynuma üfleyerek konuştu

Az önceki karnımdaki sancı yine oluşmuştu. Gözlerim benden bağımsız bir şekilde kapanmıştı, boynumu öptükten sonra geri çekildi. Ve lanet olsun ki, ben hâla gözleri kapalıydım...

"Gelmiyor musun?" diye sordu alayla

İçimden kendime küfür ettim

"Geliyorum"

Beraber odadan çıktık, herkes aşağıda kahvaltıya başlamak için bizi bekliyordu

"Günaydın" dedim gülümseyerek

Masadaki herkes aynı şekilde karşılık vermişti. Arhan'la beraber her zamanki yerimizde geçip oturduk

"Arhan oğlum neden karını alıp ara sıra çıkmıyorsunuz dışarı. Kız tüm gün konakta dört duvar arasında" dedi Halide anne

"Olur çıkarız" dedi yemeğini yerken Arhan

Sonra bana taraf döndü

"Bu gün işlerim az, saat 6 gibi gelip seni alırım, olur mu?" diye sordu

Kaşlarım havalanmıştı, bunu ondan beklemiyordum

"Olur" dedim kısık sesimle. Elimde olsaydı mutluluktan bağırırdım, çünkü gerçekten konakta dört duvar arasında sıkılıyordum