12♤Dudaktan kalbe

43.3K 1.3K 313
                                    


Sabah kalktığımda başımda dikilen Arhan'la karşılaştım. Dün bir, bu gün iki...

"İki gündür iyice alıştın bu başımda dikilmelere"

"Dün neden ağladın?"

Cevap vermeden yataktan kalktım ve banyoya gittim. Çıktığımda yine banyo kapısının ağzında dikiliyordu

"İçeri geçseydin, böyle olmadı" alay dolu sesimle konuştum

Kollarını banyo kapısının her iki tarafındaki  duvara yaslayarak yüzündeki sırıtmayla konuşmaya başladı

"İçeri geçmem senin için iyi olmazdı"

Bıkkınca nefes verip kolunun altından eğilip geçtim

Yatağı toplarken gelip yanımda durdu, gerçekten artık tüm sinirimi ondan çıkaracakmış gibi hissediyordum

"Dün neden ağladın doktor hanım?"

Sessiz kaldım

Kolumdan tutup kendine çekti, ittim ama birazcık bile oynamadı yerinden

"Sana bir soru sordum"

"Ne istiyorsun?" diye öfkeyle sordum

"Cevaplamanı"

"Tamam cevaplayayım, neden ağlıyordum, çok komik bir soru. Sanki sebebini bilmiyormuşsun gibi bu saçma soruyu nasıl soruyorsun? Benim hayatım dağıldı, düzenim vardı, işim vardı ama iki canın sefası yüzünden onlar mutlu olsun diye ben kurban edildim. Koptum, koparıldım yaşamımdan. Ve en komiği o ki, hayatımı mahv eden şahıs sadece bir özür diledi, sadece özür, sadece iki laf...
Abim bir yandan, babam, dedem hepsi bir yandan ve bunlar yetmiyormuş gibi birde üzerine adımı bile ağzına almayan bana yabancı olan bir adamla evliyim. Şimdi ne yapmamı bekliyorsun benden?"

Sözümü kesmeyerek dinlemişti beni, sanki donup öylece kalmıştı. Yüzüme öylece bakıyordu

Kolundan kurtuldum

"Memnun kaldın mı? Cevabımın açıklayıcı olduğunu düşünüyorum" dedim sert sesimle

"Çok açıklayıcı oldu Kader" dedi ve odadan çıkıp gitti

İsmimi ilk defa ağzından duymamla şaşırmıştım. Duraksayıp öylece kaldım. Kapıyı çarpıp çıkıp gitmişti...

O yüzden konuşmak istemiyordum. Tüm sinirimi ondan çıkaracağımı biliyordum

Yatağı toplayıp, daha sonra da üzerimi değiştirdim. Odadan çıkıp kahvaltıya indim

"Günaydın kızım" dedi Serdar ağa

"Günaydın Serdar dede"

Mutfağa gittim, konağın hanımları hepsi mutfaktaydı

"Günaydın" dedim herkese

Kahvaltı sofrasını kurduktan sonra herkes sofraya geçti

İştahım olmadığı için pek bir şey yiyemiştim. Arhan da öylece çekip gitmişti. Üzerimde sanki büyük bir yük vardı, onunda benimle aynı durumda olduğunu unutarak yaralamıştım onu. Yandığım gibi yakmakta istiyordum, bunun yanlış olduğunu bilerek...

Bu gün reçel yapacaktık ve günüm biraz meşgul geçecekti. Bunun için sevinmiştim, en azından kafamdaki düşüncelerden kurtulacaktım

"Oldu mu bu şimdi anne?"

"Oldu kızım, bak ilk defadan kaptın işi"

Gülümsedim, terapi gibi gelmişti reçel yapmak

"Dilan yenge benimkide oldu mu?" diye sordu Nazlı

Yangın Külü/ Berdel✔️Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin