Ferfecir

BÖLÜM 20

  Sabah huzurlu bir şekilde gözlerimi açtım. Saat 11.55'ti hemen kalkıp lavaboda ki işlerimi hallettim. Aşağı inmeden önce telefonumu elime alıp Vural'a mesaj attım.

Asil: Günaydın sevgilim🤍

Vural: Günaydın sevgilim🤍

Asil: ne yapıyorsun

Vural: şirkette işlerim vardı onları hallediyorum sen ne yapıyorsun

Asil: birazdan kahvaltıya ineceğim. Akşama işin var mı?

Vural: yok niye sordun. Olsaydı bile senden önemli değil

Asil: yaa diyorsunnn

Vural: diyorumm

Asil: akşam sahilde biraz dolaşlım mı?

Vural: çok iyi olur. Kaçta alayım seni?

Asil: yemek yiyip çıkalım bu yüzden saat 20.30 gibi gelebilirsin

Vural: tamamdır o halde

Asil: tamamdır. O zaman 20.30 görüşürüz sevgilim🤍

Vural: görüşürüz sevgilimm🤍

  Yüzümdeki büyük sırıtışla telefonu kapattım ve aşağıya indim. Benle beraber Mert'e indi, bütün aile masaya geçip kahvaltı yapmaya başladık.

  Kahvaltıdan sonra biraz sohbet etmiştik, sonra Mert kütüphaneye, poyraz arkadaşının yanına, Asaf'ın son anda acil bir işi çıkmıştı oraya gitti, babam uğur aras şirkettlerine, annem ise alışverişe çıkmıştı ve ben evde tek kalmıştım. Dedemi arayıp onunla konuştum ve dedem biraz daha orada kalacağını söylemişti, instegram kullanmadığı için henüz Vural ile sevgili olduğumuzu bilmiyordu bende hiç o konuya değinmemiştim.

Şimdi ise odamda kitap okuyordum. Kitap okumak insanın ruhunu dinlendiriyordu gerçekten bence her insan kitap okumalı çünkü tek kendi hayattımızda takılı kalmak güzel değildir. İnsanları anlamak için kitap okumalı insan, artık herkes ön yargı ile yaklaşıyor insanlara oysa kimse kimsenin ne yaşadığını bilmiyor.

  Bütün aile gelmişti, akşam yemeğine inmeden önce bir duş alıp ondan sonra ineceğim. Duşumu aldıktan sonra saçlarımı havlu yardımı ile kurtup, aşığı indim. Yemekleri masaya yerleştiren çalışanlara gülümseyip ailemin yanına geçtim. Herkese itafen "merhaba" dedim ve boş bulduğum bir yere oturdum onlarda "merhaba" dedikten sonra tekrar söze girdim "yemekten sonra arkadaşım ile dışarı çıkacağız haberiniz olsun" diyip gülümsedim tabi ki annemler ve abimler kim olduğnu anladıklarından dolayı hafif kıkırdadılar babam ise "tabi ki çıkabilirsin kızım" dedi ve hemen ardından yemek için masaya geçtik.

  Yemek yemiş şimdi odamda hazırlanıyordum üzerime siyah pantolon ve gömlek giyip önünü açık bırakmıştım içine ise beyaz bluz giydim. Hafif bir makyaj ile yüzümü renklendirmiştim. Bu sırda gelen bildirim sesi ile telefonumu elime alıp baktım mesaj Vural'dan gelmişti.

Vural: güzelim ben aşağıdayım

Asil: hemen geliyorum

  Yazıp çantamı elime alarak son bir kez aynadan kendime baktım ve aşağı indim ailme söylemiş olsam bile tekrar söyledim. Hepsi gülerek "çok güzel olmuşsun" dediler bende aynı şekilde gülümsemeyerek teşekkür edip evden ayrıldım.

  Bahçedende çıkınca Vural'ı her gördüğümde hızla atan kalbim yine aynı şekilde atıyordu. Vural arabasına yaslanmış kollarını birbirine dolamıştı siyah kumaş pantolon üstüne ise siyah gömlek giymişti kollarını dirseklerine kadar katlamıştı, bu hali oldukça çekiciydi.İkimiz de siyah giymiş ve çok uyumlu olmuştuk.Onun da beni hayranlık ile izlediğini gördüm. Çok beklemeden yanına ilerledim hemen belime kollarını dolayıp sarılmıştı bende karşılık vererek kollarımı boynuna doladım. Vural derin bir nefes ile aynı benim yaptığım gibi kokumu içine çekmişti. "Çok güzel olmuşsun" dedi bende ona "çok şık olmuşsun" dedim. Ve birbirimizden ayrıldık yüzündeki gülümse ile arabanın kapısını açtı ve yanağımdan öpüp arabaya binmek için diğer tarafa geçti. Bende arbaya bindim hemen yanımda yerini alırken "sahile mi?" Diye sordu bende "evet" dedim.