တီရွပ္အျဖဴ ၊ ေဘာင္းဘီဒူးထိအမဲေလးကို
သူ႕စတိုင္လ္ အစြပ္ဖိနပ္ေလးကိုစီးရင္းၿပဳံး
႐ႊင္စြာထြက္သြားသည့္ရွင္းေက်ာျပင္ေပ်ာက္
ကြယ္သြားသည္အထိၾကည့္ၿပီးမွ သူသတိ
ဝင္လာရသည္ သူ သက္လ်ာႏွင့္ခ်ိန္ထား
သည့္အခ်ိန္ကိုေက်ာ္ေနၿပီျဖစ္သည္ ။
..............................................
ခ်လြမ္!
သက္လ်ာ လက္ထဲမွ ဆံထိုးေလးျပဳတ္က်
သြားသည့္အသံႏွင့္အတူ ခႏၶာကိုယ္သည္လဲ
အဝတ္ဆေလးတစ္ခုလို ေလေပၚေျမာက္
သြားကာ ကုတင္ေပၚေပြ႕ခ်ီတင္ခံလိုက္ရေလ
ေတာ့သည္ ။
''အို႔ရ္....ဦး....''
ဦးက တံဘက္တစ္ထည္ကိုသာခါးမွာပတ္
ထားပီး သက္လ်ာကို စူးစူးနစ္နစ္ ၾကည့္ေန
ေလသည္ ။ ဦးဆိုတာက ေမေမ့ရဲ႕ေနာက္အိမ္
ေထာင္ ။ သက္လ်ာ၏ ပေထြး... ။ ပေထြးဆို
ေပမဲ့ အသက္က သိပ္မကြာပါ... ။ သက္လ်ာ
က ၂၄.. ဦးက ၃၉ ။ ဦးဆိုတာက ေမေမ့ခင္
ပြန္းမို႔သာ ေခၚလိုက္ရျခင္းပင္ ။ အမွန္သာဆို
အကိုေလာက္ပဲေခၚရမည္ထင္သည္ ။
''ဟို...သက္လ်ာကို လြတ္ပါ...''
'' ဟိုေကာင္နဲ႕သြားေတြ႕ဖို႔ အလွျပင္ေနတာေပါ့''
ဦးအသံ၌ မႏွစ္မ်ိဳ႕ျခင္းမ်ားစြာပါဝင္ေနေလ
သည္ ။
''သက္လ်ာက အပ်ိဳမိန္းကေလးတစ္ေယာက္
ပဲ ဥစၥာ.... ကိုယ္လက္ထက္ရမဲ့သတို႔သား
ေလာင္းကို သြားေတြ႕တာျပင္သြားရမယ္မဟုတ္
ဘူးလား...''
ခန့္ေနာင္ သူ႕ရင္ခြင္ေအာက္မွႏူတ္ခမ္းတစ္စူစူ
ႏွင့္ေကာင္မေလးကို အသဲယားလွသည္ ။ ဒီ
ေကာင္မေလးက သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကိုယ့္အ
ရိပ္ေအာက္ကေနထြက္သြားကာ သူ႕အိုးသူ႕အိမ္
ႏွင့္ ျဖစ္သြားေတာ့မည္ ။ ထိုအခ်ိန္ဆိုလွ်င္သူ
တို႔က ထိုေကာင္မေလးကို ဆိုင္သာဆိုင္ၿပီးမ
ပိုင္ေတာ့ေပ....။
''ဖယ္ေပး....''
ေျပာရင္း ခန့္ေနာင္ ရင္ဘက္မ်ားကိုအတင္း
တြန္းလြတ္ေနေလသည္မို႔ လက္ႏွစ္ဖက္ကို
သူ႕လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ခ်ဴပ္ကိုင္လိုက္ကာ
ေခါင္းအထက္၌ ပူးကပ္ထားပစ္လိုက္ရင္း
သူ႕မ မ်က္ဝန္းမ်ားကိုစူးစိုက္ၾကည့္မိျပန္၏ ။
part-6(zawgyi)⚠
Mulai dari awal
