De leugens die ik vertel

Met mij gaat het goed, is een leugen die ik elke dag vertel

Die woorden zeg ik met gemak

Ze rollen uit mijn mond, zonder na te denken ga ik door

Mijn stress verdrinkt in nicotine, ik bewonder de kalmte die mij omhelst

Ik huil nooit als jij er bent, de tranen zijn niet te zien in mijn donkere kamer

Er is geen publiek, zo hoef ik mij niet te schamen

Verlegen deel ik hoe ik breek in de vorm van slordige letters op papier
dat niemand zal kunnen lezen

Mijn woorden schieten uit mijn mond, het spijt me als ik wat bot over kom

Zelf leren lopen, maar ben nooit verder gegroeid

"Weet je nog vroeger" is een zin die ik weer beantwoord met een leugen

Met een lichte lag op mijn gezicht knik ik mijn hoofd op en neer

Om je niet te kwetsen, want ik herinner het me niet meer

Dagen opgevuld met leegte

Ik geef de schuld aan mijn geheugen

Keer op keer

Ja, met mij gaat het goed, perfect zelfs, het kan niet beter

Ja, ik weet nog hoe ik vroeger graag lachte en rende door de straten

Ja, ik weet nog hoe we vroeger dansjes verzonnen alsof we pop steren waren

Ja, ik weet hoe we vorige maand samen in de stad waren

Ja, ik weet nog hoe ik gister in de rekenles naast je zat

Dit zijn de leugens die ik vertel zonder over na te denken

Het zit in mijn bloed is wat ik dan tegen mijzelf fluister