Yangın Külü/ Berdel✔️

3♤Öfke

"Benim de yeni haberim oldu çünkü"

"Ben bir şey anlamadım bu işten" dedi Açelya

"Düğün ne zaman?"

"1 hafta sonra"

"Yangından mal mı kaçırıyoruz?"

"Yangına doğru gidiyoruz" dedim

"Peki neden?"

"Abi'm..." diye bildim sadece

"Ben anladım galiba, şu töre olayları falan mı?"

"Hangi devirde yaşıyoruz, şimdi sen tanımadığın bilmediğin biriyle mi evleniyorsun?"

"Adamı tanıyor musun?" diye sordu Açelya

"Bu gün tanıdım" dedim

Güldüler. Bende onlarla beraber güldüm. Ağlanacak halimize gülüyorduk.

"Sinirlerim bozuldu valla benim"

"Bu nasıl bir şey arkadaş"

Bende anlamadım.

"Kaçıralım mı seni?" dedi Umut

Gülümsedim. Keşke mümkün olsa.

"Kader şimdi razı mı olacaksın? Ne yapmayı düşünüyorsun?"

Kafamı aşağı yukarı salladım. Başka yolu yoktu, ya da ben bulamıyordum. Çıkmaz sokakta sıkışıp kalmıştım

"Bilmiyorum, ne yapacağımı bilmiyorum"

"Yardıma gelelim mi?"

İtiraz ettim. Onların başını belaya sokmak istemiyordum

"Neyse size iyi geceler, sonra konuşuruz"

"Ya neresi iyi geceler bunun? Bu normal bir şey değil" dedi Açelya

Haklıydı. Normal değildi

"Açelya ben iyiyim meraketme"

"İşin, hayatın ne olacak peki?"

Benim bir düzenim vardı değil mi? Gerçekten ne olacaktı?

"Zaman gösterecek" dedim

"Kader bir şeye ihtiyacın olursa biz hep buradayız bil"

Gülümsedim

"Biliyorum, teşekkür ederim"

"Umarım iyi olursun"

"İyi geceler" dedim ve kapattım.

Kapı tıklatıldı daha sonra da sakince açıldı.

"Gelebilir miyim kuzum?" diye sordu babaannem

Ben geldiğimde yoktu evde. Ablasına gitmişti

Çok özlemiştim onu, ve onun omzuna, kollarına o kadar çok ihtiyacım vardı ki

"Babaanne?" dedim o kadar hüzne rağmen parlayan gözlerimle

Gelip yanıma yattı ve benide kolları arasına aldı

"Özür dilerim benim kuzum, hiç bir şey yapamadığım için"

Ağlamaktan bile yorulmuştum. Artık göz yaşı bile dökemiyordum

Sardı sımsıkı kollarıyla beni babaannem
Okşadı saçlarımı, öptü alnımdan

Defalarca kez tekrarladı 'özür dilerim' kelimesini

"Umarım Arhan ağa seni üzmez güzel kızım"

Tanımadığım bir adama beni üzmez diye güvenemezdim. O benin yangınım olacaktı, ben onun. Bilmediğim bir öfkem vardı ona. Sessiz kalmıştı, kabullenmişti. Ne çabuk? Hiç itiraz etti mi acaba? Bu kadar mı korkakdı?

Öylece uzun uzun okşadı saçlarımı babaannem
Sonra son kez öpüp alnımdan çıktı odadan

Gözlerimi kapadım, uyumaya çalıştım
Telefonumun bildirim sesi odada yankılandı, mesaj gelmişti. Bilmediğim bir numaradan

05****: Aynı yangının farklı
külleri olacağız

Siz: Arhan ağa asıl
yangın benim içimde, öfkem

05****: Doktor hanım senin kaderin bundan sonra kül olmaktır

Okuduğum mesajla acı bir şekilde kahkaha attım. Ben zaten artık kül olmuştum, daha ne kadar yanacaktım?

Telefonu kapatıp bir kenara attım
Gözlerimi sımsıkı kapadım, hiç uyanmak istemiyorcasına...

~~~

Bölüm sonu

Umarım beğenmişsinizdir♡

Bölüm hakkında düşünceleriniz neler?

Lütfen vote atmayı ve yorum yapmayı unutmayın

Sizi seviyorum♡