Yangın Külü/ Berdel✔️

2♤Yangına doğru

Özür dilemek yeter miydi? Tüm yaptıklarımızı unutmak için.

Özür dilerdik, karşımızdaki için değil, kendimiz için. İnsan bencildir. Karşımızdaki kişinin kalbini kırdığımız için değil, kendi vicdanımızı rahatlatmak, yükümüzü hafifletmek için.

Şimdi Selim ağa da aynen öyle yapmıştı. Kendi vicdanını rahatlatmak için dilemişti o özrü.

Çiçeğim demişti ona, hep Çiçeğim derdi kardeşine. Oysaki o değil miydi o çiçeğin yapraklarını koparan?

Anlamaz bakışlarla bakıyordu mesaja Kader. Daha kopan kiyametden habersizdi doktor hanım.

♤

Abimin yazdığı mesajdan bir şey anlamamıştım.
Parmaklarım ekranın üzerinde gezindi.

Siz: Neden özür diledin abi?

Siz: Yoksa bir ay sonra geleceğimi
babaanneme söyledin diye mi?

Siz: Ama söyleme sürpriz
yapacağım dedim

Abi'm: Keşke öyle olsaydı çiçeğim

Ne söylemek istemişti? Bir şey mi oldu?

Cevap yazacakken ekranda 'Annem' yazısını gördüm. Annem arıyordu.

Aramayı cevapladım.

"Efendim anne?"

Ses gelmiyordu.

"Anne?" diye tekrar seslendim.

Ağlamak sesi geldi. Ağlıyordu. İlk önce sessiz sessiz, daha sonra hıçkırıklara boğularak.

"Ne oldu annem? Neden ağlıyorsun?" dedim endişeli sesimden.

"Benim kınalı kuzum" dedi ağlamaklı sesiyle.

Gülümsedim. Kınalı kuzum demesini seviyordum.

"Yine abim seni üzdü mü?" Benim için ağladığını bilmeden sordum.

"Benim bahtı kara Kader'im" dedi.

Bahtı kara Kader'im.

"Annem ağlama lütfen ne olduğunu anlatır mısın?"

Konuştu. Ama annem değil, dedem.

"Dede?"

"Hemen kalkıp buraya geliyorsun"

Sesi sertti. İtiraz kabul etmiyorum der gibi. Bir şey olmuştu. Daha da endişelenmeye başlamıştım.

"Neden?" diye sordum titrek sesimle.

Dedemden korkuyordum. Çocukluğumun kabusuydu sanki. Oysa dedeler torunlarını sevmez miydi? Onlara masallar okumaz mıydı? Benim dedem hayallerimdeki gibi değildi.

"Hemen geliyorsun" dedi ve telefonu kapattı.

Sanki eski zamanlara dönmüştüm. Çocuk olmayan çocukluğuma. Artık yetişkin biri olmama rağmen yine de üzerimde hakimiyyet kurmaya çalışıyordu.