"Işık nerede?!"
"Şşt Işık iyi güzelim. Asıl sen iyi misin? Nasıl geldiniz buraya?"
Afallamıştım. Ne Yani Poyraz o çocuğu görmemiş miydi?
"Mısırcı çocuk yardım etti bize. Sen onu görmedin mi?"
"Mısırcı çocuk-"
Kapıdan duyduğum sesle Poyraz'la gözlerimiz kapıyı buldu.
"Akasya?"
Poyraz'ın duyduğu ses kaşlarını çatmasına sebep olmuştu. Sinirle ayağa kalktı ve kapıya döndü.
"Sen..."
"Vay be! Efe Poyraz Saygın."
Gözlerim Poyraz'ın eline kaydığında avucunu hırsla sıktığını fark ederek usulca ayağa kalktım.
"Senin burada ne işin var lan!?"
Poyraz karşısında ona gülerek bakan çocuğa sinirle bir adım attığında hızla önünde durdum.
"Poyraz sorun ne?"
"Evet Poyraz'cığım, sorun ne?"
Poyraz diğer yumruğunu da sıkmaya başladığında yüzü giderek kızarıyordu sinirden.
"Her neyse. Poyraz bey daha fazla sinirlenmesin öyle değil mi? Tanıştığımıza memnun oldum, Akasya-"
"Akasya'nın adını ağzına almayacaksın! Duydun mu?!"
"Hoşça kal Akasya..."
Karşımdaki çocuk ısrarla Akasya diyerek ismime baskı uyguladığında yeniden sinirden deliye dönmüş Poyraz'a döndüm.
"Şşşt Poyraz sakin ol lütfen ne oldu?"
"Bu itle konuşmayacaksın bir daha. Duydun mu beni Akasya?!"
Poyraz'ın siniri bana değildi biliyordum ama neden bu kadar sinirli olduğunu anlayamıyordum.
"Sorun ne?"
Poyraz anlatacaklarına hazırlık yaparcasına derin bir nefes aldı ve bir süre karşısındaki boş duvarda tuttu bakışlarını, sakinleşmek istercesine.
"Demir Soytürk. Klinikten. Klinikte tek yakın arkadaşım buydu. Ağır bir şizofreni vakası. O kadar manyaktır ki benim o klinikte fazladan kaldığım zamanın sorumlusu o. Tek arkadaşı ben olduğum için, iyileşmeye başladığımı fark ettiğinde bana iyi gelen ilaçları değiştirmeye başladı ve benim orada daha fazla kalmamı sağladı. Sırf yalnız kalmamak için! Nasıl yaptı bilmiyordum ama ortaya çıktığında büyük bir kavga oldu. Ailelerimiz bile girdi işin içine. Kaya'nın da ailesi oldukça güçlüydü ve sonra çocukları tam olarak iyileşmediği halde çıkarttılar o manyağı klinikten."
Şaşkınlıktan aralanan dudaklarıma büyüyen gözlerim de eklenmişti. Demir denen çocuk öyle birine benzemiyordu. Gayet normal duruyordu halbuki. Başımı iki yana sallayarak Poyraz'a döndüm yeniden. Şu an o manyaktan daha önemli olan bir şey vardı, Işık vardı.
YOU ARE READING
AKASYA
ChickLit"Bu çocuğu tanıdığımı hissediyordum. Çok yakından tanıdığımı... Sanki benim bu çocukla bir hikayem olacaktı ve bu hikaye Ya yaşanmıştı yada yaşanmak üzereydi..."
12.BÖLÜM: UÇURUM
Start from the beginning
