Gönlümde yankılanan yalnızlık çığlığı,
Kederle örülmüş bir öyküdür bu yaşam yolu.
Gökyüzüne düşen solgun ışıklar gibi,
Kalbimde sükut çiçekleri açar, derin bir hüzün dolusu.
Gecenin sessiz kucağında yürürken,
Yalnızlığın gölgesi eşlik eder adımlarıma.
Gözlerimde biriktirdiğim hasret damlaları,
Kalbimde çaresiz bir melodiye
dönüşür, çalınmış telleriyle.
Kederle işlenmiş bu şiirin satırlarında,
Umutsuzluğun soğuk rüzgarları eser.
Ama belki de bu yalnızlık bir öğretmendir,
Sevgiyle dokunduğumuzda, yaraları sarar, içimizde bir bahar açar.
