Yaralandım ve vücudum beni uyarıyor yaralandın diye bağırıyor, acıyor hem de çok acıyor ve gözümden düşen yaşlara engel olamıyorum evet yaralandım ölmek üzereyim etrafıma baktım mikey de ağlıyordu şaşırdım mikey ağlamazdı o yenilmezdi ve şu an benim karşımda ağlıyordu gerçi sadece o değil herkes ağlıyordu ama chifuyu ağlamıyordu o şoka girmişti daha sonra gözünden yaşlar düştü bana doğru birkaç adım attı mitsuya ve hakkai ona baktı Chifuyu bana doğru bir adım daha derken yavaş yavaş hızlanıyordu ama onu mitsuya ve hakkai tuttu ve chifuyudan içler acıtan bir bağırış duyuldu ama sadece o değil ki mikey de bağırıyordu uyanık kalmam için ama benim söylediğim şeyle herkes dondu "uyumak istiyorum mikey" evet bu doğruydu göz kapaklarım ağırlaşmıştı gözlerim acıyordu uyumak istiyordum ama bu bağırış içinde kim uyuyabilir ki Chifuyu dayanamadı ve yere çöküp ağlamaya başladı herkes ağlıyordu uyumadan önce herkese yavaşça seslendim hepsi bana baktı "her şey için teşekkür ederim ve özür dilerim" dedim ve sonra yavaş yavaş bilincimi kaybettim
Mikeyden
Tekemichi yaralanmıştı onu yaralayan ise bendim bunu yaparken kontrol ben de değildi kontrol karanlık dürtülerimdeydi beni ele geçirdiklerinde ne oluduğunu asla tam olarak bilemiyorum ama bu sefer çok net hatırlıyorum ağlıyordu ellerimin arasında kan revan içindeydi gözlerini kapatmak istediğini söylediğinde olduğum yerde kaldım uyursa bir daha uyanamayacağını herkes gibi o da biliyordu ama haklıydı ağır yaralıydı ve dinlenmeliydi sonra herkesin ona bakmasını istedi ve herkes ona bakınca hepsine ithafen herşey için teşekkür ederim ve özür dilerim dedi sonra yavaş ve usulca gözlerini kapattı nabzına baktım oysa öldüğünü biliyordum sadece herkes gibi buna inanmak istemiyordum ve ona uyanmasını söylüyordum ve hiç ağlamadığım kadar ağladım hiç bağırmadığım kadar bağırdım ama o uyanmadı sonsuzluğa ve huzura kavuşmuştu değil mi?
Ama gerçekler acıydı ve o ölmüştü kimse onu kurtaramazdı ben sevdiğim çocuğu öldürdüm daha kötü ne olbilirdi ki
Canım yanıyordu takemichiyi seviyordum evet ancak onu kendi elimle öldürmüştüm değil mi
Sevdiğim çocuğu kendi elimle öldürdüm ben umut ışığımı kaybettim hem de sonsuza dek. İstemiyorum onu kaybetmek istemiyorum ki ben onu sevmek istiyorum, saçını okşamak istiyorum, onunla eğlenceli günler geçirmek istiyorum ama artık yapamam
Çünkü ben onu öldürdüm ben herkesin umut ışığını söndürdüm ve bunların hepsi de benim hatamdı
Kabullenmwsi zor olan gerçeği anın da kabul ettim daha sonra tekemichiyi kıcaklayıp ayağa kalktım ve yürümeye başladım hastaneye gidiyorum onun öldüğünü bile bile kucağımda can vermesine rağmen. o bunu haketmemişti en azından böyle bir sonu hakketmedi
Hastaneye geldiğimde direkt beni ve kucağımdaki cansız bendeni görüp sedye getirmişlerdi artık ağlamıyordum ama canım öncekinden daha çok acıyordu
Kötüydüm hem de çok kötüydüm ben bu yaşta katil olmuştum ama yapabileceğim bir şey yoktu en azından artık yoktu sonuçta onu kaybettim benim yaşamam için bir sebep kalmadı
Ama beni düşünem insanlar için yaşayacaktım
