စိတ်မကောင်းစရာတခုက သူမဆွဲထားသည့်
ချီဟန်၏ပုံတူသည် နောက်နေ့တွင်ပျောက်
ကွယ်သွားမည်ဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့် သူမအနေဖြင့် ယခုခေတ်၏ပန်း
ချီဆွဲပစ္စည်းများအားဝယ်ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်
သည်။
ထို့အပြင် ယခုခေတ်၏ပန်းချီပညာကို
ပါ တဆိုင်ဝင်တဆိုင်ထွက်လေ့လာခဲ့
သည်။
သူမသည် ရေစိုစက္ကူများ စုတ်တံများဝယ်
နေစဉ် ကြော်ငြာဆိုင်းဘုတ်လဲနေသည်ကို
တွေ့လိုက်ရသည်။
ထို့ကြောင့် သူမဝယ်လာသည့်စုတ်တံဖြင့်
ချထားသည့်ဆိုင်းဘုတ်အလွတ်ပေါ်တွင်
productionအဖွဲ့၏လှုပ်ရှားပုံများကိုရေး
ဆွဲနေလိုက်သည်။
ထိုအဖွဲ့သည် သူမအဖေအသက်ရှင်စဉ်က
ရှိခဲ့သည့် အဖွဲ့ဖြစ်သည်။
အချိန်အတော်ကြာသောအခါ သူမသည်
ခေါင်းဆောင်အား ထိုပန်းချီအားသွား
ပေးခဲ့သည်။
ရွှမ်းလင်(ရှက်ရွံ့စွာ) : "ဒါသမီးဆွဲထားတာပါ
ဦးလေးတို့ သဘောကျရင် ကြော်ငြာဆိုင်း
ဘုတ်မှာအသုံးပြုလို့ရပါတယ်"
ခေါင်းဆောင် : " ဟေ ဒါကငါ့တူမကြီးဆွဲ
ထားတာလား???"
ရွှမ်းလင်(ပါးများနီရဲလာလျက်) : "ဟုတ်ပါ
တယ်"
"သမီးသွားလိူက်ဦးမယ်နော်"
အလုပ်သမား : " ဒါကငါထင်တယ် အဲ့တုန်းကငါရယ်နေခဲ့တာ"
အလုပ်သမား : "ဟူတ်တယ် ဒါကငါဖြစ်
မယ် အဲ့တုန်းကငါသန့်ရှင်းရေးလုပ်နေခဲ့
တာလေ"
"ဒီပုံကိုဘယ်သူဆွဲပေးသွားတာလဲ??"
"ကျန်းမိသားစုရဲ့သမီးကြီး ငါတို့အကိုကြီးရဲ့
သမီးလေ"
"အဲ့ကလေးမလေးကတကယ့်ကိုတော်တာ
ပဲ"
ထိုချီးကျူးသံများကြောင့် သူမ ပန်းချီဆွဲ
တတ်ခဲ့သည်ကိုဂုဏ်ယူမိသည်။
ဆင်းရဲသော်လည်းပန်းချီဆွဲစားရင်းအသက်
မွေးနိုင်သည်မဟုတ်လား??
ထို့နောက် သူမသည် လီအာဟွာတို့ဆီသို့
ချီဟန်ပေးထားသည့်ပိုက်ဆံအကုန်သွား
ယူခဲ့သည်။
လီအာဟွာတယောက်လုံးဝမပေးပေ။
"ငါတို့မှာ နင်တို့မောင်နှမနှယောက်ကိုတင်
ကျွေးထားရတာဘယ်လောက်များတယ်ထင်
လဲ?? ဒါအထိတော့မပေးနိုင်ဘူး"
ရွှမ်းလင် : " အစကတည်းကဒါကျမပိုက်
ဆံလေ နောက်ပြီးရှင်တို့ ကျမမိဘတွေဆီက
ဘယ်လောက်ယူထားပြီး ကျမတို့ကိုဘယ်လို
ပြန်ကျွေးတယ်ဆိုတာ အတိအကျတွက်ပြ
ရဦးမလား??????"
ထိုအခါမှလီအာဟွာက ကျန်နေသည့်ပိုက်
ဆံပြန်ပေးသည်။
ထို့နောက် ချီဟန်ဆီမှစာပါရလာခဲ့သည်။
ချီဟန်သည် ဒီလ23ရက်နေ့တွင် ရထားနှင့်
သူမတို့အားလာခေါ်မည်ဟုပြောသည်။
သူမသည် ထိုမိသားစုအား လုံးဝပြန်မကြည့်
ကာထွက်လာခဲ့သည်။
သည်လိုနှင့် 23ရက်သို့ရောက်သောအခါ ရွှမ်းလင်သည် အထုပ်အပိုးများထည့်ကာ
ကျန်းချန်လက်ကိုဆွဲပြီး ဘူတာရုံသို့
သွားခဲ့သည်။
တနာရီလောက်ကြာသောအခါ တဖက်မှ
ရထားဆိုက်ရောက်လာခဲ့သည်။
(ဆက်ရန်)
Chapter 9
Start from the beginning
