"စံမောင်!"
အပိုင် စောင့်အောင့်ကာခေါ်လိုက်တော့ ချက်ချင်းကိုပြန်ထူးတယ်
"ဗျာ!"
"မင်းလုပ်လိုက်လို့ ကွဲသွားတဲ့မြေအိုးကိုပြန်လျော်ပေး"
"မလျော်ပေးနိုင်ဘူး"
"ဘာ! "
"မလျော်ဘူး
မလျော်ပေးလို့ပိုင်ဆိုင်မှုတွေသိမ်းမယ်ဆိုလူကိုပါသိမ်း"
"စကားအကောင်းကိုပြောလို့မရဘူး ထထဖောက်တယ် "
"ဟဲဟဲ လူကိုသိမ်းမယ်မလား "
"တော်စမ်းပါ မင်းကိုသိမ်းလို့ငါဘာမှမရဘူး"
"မောင့်အချစ်တွေရတယ်လေ ပိုင်ရဲ့"
ဘာပြောပြောမိမိအားကလူသည့်စကားတွေသာထွက်လာသည့်စံမောင့်ကြောင့်
အံကြိတ်ကာအကြည့်စူးစူးပေးလိုက်သည်
ပြီးတာနဲ့
"နေစမ်းပါဦးဘယ်ကဘယ်လိုငါတို့ဝိုင်းဆီရောက်လာတာတုန်း
ညကရိုက်လွှတ်တာနည်းသွားလို့လား" ဟုခပ်မာမာမေးလိုက်သည်
စံမောင်လက်ထဲကချိုင့်ကိုမြှောက်ပြလိုက်ရင်း
"မဟုတ်ပါဘူးကွာ မောင်ကပိုင်စားဖို့ဟင်းလာပို့တာ" ဟုပြန်ဖြေသည်
"ဒါဆိုအိမ်ပေါ်တက်သွားအရီးမယ်ခရှိတယ်"
တစ်အိမ်နဲ့တစ်အိမ်ဟင်းကောင်းချက်ရင် ဝေစားမျှစားလုပ်တတ်တာဒီဓလေ့မို့
အိမ်ပေါ်သာတက်သွားခိုင်းလိုက်သည်
စံမောင်ကလည်းအိမ်ပေါ်ခပ်သွက်သွက်တက်သွားပြီး
ခပ်သွက်သွက်ပြန်ဆင်းလာခဲ့တယ်
"ဒါနဲ့ပိုင်ဘယ်သွားမလို့လှည်းကောက်နေကြတာလဲ"
"တောင်ရွာစုကဘုရားပွဲမှာအရီးကစျေးသွားရောင်းမယ်ဆိုလို့လေ...
ထိုအခါမှစံမောင်သတိရသည်
ပိုင်ကိုဂရုစိုက်နေရတာနဲ့တောင်ရွာစုမှာပွဲရှိမှာမေ့သွားတယ်
အရင်ဆိုသူကဒီပွဲမှာလက်ဝှေ့ထိုးနေကြလေ
"ပိုင်သွားရင်မောင်လည်းလိုက်မယ်လေ"
"သွားမှာကညနေမှ လိုက်ချင်ရင်ကိုယ့်လှည်းနဲ့ကိုယ်လိုက်သိန်းထင်တို့လှည်းကမဆန့်တော့ဘူး"
"သဘောပါ ညနေကျမောင့်ကိုစောင့်ဦးနော် ရွာကအတူထွက်ကြမယ်"
အပိုင် နားအေးပြီးရောသဘောဖြင့်ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်
စံမောင်ကလည်းသူလိုချင်တာရပြီမို့သိန်းထင်တို့ဝိုင်းကနေ
အပြုံးတွေဝေဆာကာထွက်လာခဲ့တော့သည်
YOU ARE READING
သူဖန်ဆင်းသောချစ်ဖူးစာ《စာလုံးပေါင်းပြန်မစစ်အားသေးပါ ပြင်ဖတ်ပေးကြပါ》
Romanceဤဇာတ်လမ်းပါအကြောင်းအရာများသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးယဥ် ပုံဖော်မှုသာဖြစ်သည် chaများ ၏nameဖြစ်စေဇာတ်လမ်းပါအကြောင်းအရာတစ်စုံတစ်ခုဖြစ်စေတိုက်ဆိုင်မှုရှိပါကလာရောက်ပြောကြားနိုင်ပါသည် စာရေးသူဘက်ကချက်ချင်းပြင်ပေးပါ့မယ်
