"បងចង់ទៅណាទៀតហើយ ជុងហ្គុក អូនតាមបងជាតិនេះអូនស្ទើឆ្គួតហើយ អូនល្ងង់ណាស់ឬដែលស្រលាញ់បង? " រាងតូចនិយាយទាំងស្រក់ទឹកភ្នែកកាន់ខ្សែរកមួយខ្សែរដែលមានឈ្មោះ រាងក្រាស់ នឹង ខ្លួន វាពិតជាឈឺចាប់ណាស់ដែលនាយចាកចេញបន្សល់ទុកតែសំបុត្រមួយនេះតើខ្លួនអាចទៅរកនាយនៅទីណា?
+មន្ទីពេទ្យ (
"អូយ.ឈឺ " រាងក្រាស់ដឹងខ្លួនឡើងនាយប្រឹងបើកភ្នែកតែបើកមិនកើតដល់លើកដៃរស្ទាប់ទើបដឹងថាគេរុំជិតឆឹងនេះនាយមកវះកាត់ឬ?
" ជុងហ្គុក ក្មួយដឹងខ្លួនហើយ " លោកដេយ៉ុងនៅចាំមើលរាងក្រាស់មិនចេញទៅណាព្រោះតែបារម្ភពីនាយ
"លោកអ៊ុំ ហេតុអីជើងខ្ញុំ? "
" មិនអីទេជុងហ្គុក មិនយូទេវានឹងដូចដើមហើយ "
"អត់ទេលោកអ៊ុំសម្លាប់ខ្ញុំទៅខ្ញុំមិនអាចរស់បែបនេះទេ ភ្នែកក៏មើលមិនឃើញជើងក៏ពិការខ្ញុំមិនចង់នៅបែបនេះទេ "
"ជុងហ្គុក ស្តាប់អ៊ុំសិនអ៊ុំគ្មានអ្នកណាទេមានតែឯងបើឯងស្លាប់តើអ៊ុំរស់ដើម្បីអ្វី? "លោកសាន់និយាយទាំងទឹកភ្នែករលីងរលោងអួលដើមករអាណិតក្មួយពេលឃើញសភាពគេបែបនេះ
"អ៊ុំ ខ្ញុំមិចនឹងអាច.."
"ជុងហ្គុក ក្មួយត្រូវតែតស៊ូមិនថាមានរឿងអ្វីទេត្រូវតែទទួលយកវា "
" តែខ្ញុំទទួលយកមិនបានទេ ខ្ញុំចង់ស្លាប់ឲខ្ញុំស្លាប់ទៅ" រាងក្រាស់ប្រឹងរើបម្រាស់ទាំងនិយាយអួលៗណែនពេញទ្រូងនាយនឹកដល់មុខកូនរបស់នាយបើកើតមកនាយឃើញកូនទេ? នាយអាចជួបកូនដែរទេ?
"ជុងហ្គុក ដេកសិនទៅមិនអីទេ ចាំអ៊ុំខលប្រាប់ប៉ារបស់ឯង "
"កុំអីលោកអ៊ុំ ខ្ញុំនៅជាមួយអ៊ុំបើអ៊ុំប្រាប់ប៉ាខ្ញុំនឹងខាំអណ្តាតឲស្លាប់ " ជុងហ្គុកនិយាយម៉ឺម៉ាត់សម្តីនាយម៉ាត់ណាម៉ាត់នឹង តាំងពីពេលនោះមករាងក្រាស់ក៏បាននៅជាមួយអ៊ុំប្រុសនាយជាអ្នកមើលថែ
+3ថ្ងៃកន្លងផុតទៅ
ភូមិគ្រឹះលីវឹកវ៉តាមរករាងក្រាស់តែររកយ៉ាងណាក៏រកមិនឃើញលោកចនក៏បានមករកកូនប្រុសខ្លួនដូចគ្នាតែពួកគាត់នៅតែមិនអាចរកឃើញ ឯរាងតូចវិញថ្ងៃការកាន់តែចូលមកជិតគេកាន់តែពិបាកចិត្តដេកយំរាល់យប់កាន់តែខ្សែរកនាយក្រាស់បន្សល់ទុកឲ
"បងs.coups បងដឹងមែនទេ? ថាខ្ញុំហៅបងមកធ្វើអ្វី? "
"...." នាយមិននិយាយតែងក់ក្បាលនិយាយមិនចេញ
" ខ្ញុំសុំទោស ខ្ញុំមិនអាចរៀបការជាមួយបងទេ ខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំអាត្មានិយមយកបងលេងសើចតែខ្ញុំបានស្រលាញ់ជុងហ្គុកទៅហើយ បងនឹងជួបនារីដែលល្អជាងខ្ញុំ " រាងតូចនិយាយទាំងអួលដើមករដោះចិញ្ជៀនឲនាយ គេក៏ដើរចេញទុកឲប្រុសម្នាក់ដែលខំស្រលាញ់ខ្លួនដោយចិត្តស្មោះឈរសម្រក់ទឹកភ្នែកលើស្ពានតែឯងមើលទៅទន្លេ
"បងនឹងចាំអូននៅថ្ងៃរៀបការ "S.coupsនៅតែមិនរំសាយថ្ងៃពិធីមង្គលរបស់នាយនោះទេទោះដឹងថារាងតូចមិនមកនាយក៏ព្រមឲពិធីនេះកើតឡើង
To be Continued....
ភាគ២៥:នាយអាចជួបកូនដែលទេ?
Start from the beginning
