"Ne zaman söz dinleyen bir kız olacaksın acaba"

"Kabanımı giydirirken hiç ses çıkarmadım"

Balın sanki en haklı kendisiymiş gibi kaşlarını kaldırmış masum yüzüyle babasına bakıyordu. Janset gülerek kocasının koluna girdi.

"Hiçbir zaman söz dinlemeyecek ve bunu kabul de etmeyecek hayatım. Baksana şu surata"

Balın evin tek kızıydı. Her ne kadar şımartmadıklarını söyleseler de anne baba olarak kaçamak şımartmaları mutlaka oluyordu. Balın da bu gizli kaçamaklarla çok eğleniyordu. Sevgi dolu bir ailede büyüyordu. Hayatları kolay değildi. Babasının yaptığı işler nedeniyle cam fanusta yaşamak zorunda kalıyordu ama alışmıştı. Bu dünyanın içinde kendine eğlenecek anlar bulabiliyordu. Özellikle güvenlik ekibi en büyük eğlencesiydi. Aralarına girip onları neşelendirmeye bayılıyordu.

Alpay Bey, kızını korumak ve iş yaşamından uzak tutabilmek adına ekstra çaba harcıyordu. Tek evladı vardı ve zarar görmesini istemiyordu. Önemli işlere imza atıyordu. Büyük ihalelere katılıyordu. Devlet için de pek çok iş yapmış ve yapıyordu. Milletvekili ve bakanlarla sık sık bir arada olduğu için çoğu insan onu siyasetin içinde sanıyorlardı. Aslında hem içinde hem de dışındaydı. Haliyle düşmanı da çoktu.

Evini ayrı iş yerini ayrı bir güvenlik ekibi koruyordu. Evdeki en önemli insan da Balın olduğu için seçilen ekip oldukça özeldi. Yeri geldiğinde kolluk kuvvetlerine destek veren, diğer özel güvenliklerin yetkilerinin dışında imtiyazlara sahip özel bir ekipti. Ekibin başında Cüneyt vardı. Şimdiye kadar pek çok üst düzey yönetici ve devlet adamına korumalık yapmıştı. Dövüş teknikleri, silah kullanımı ve teknolojiye yatkınlığı onu diğerlerinden ayırıyordu. Onu donuk, az iletişim kuran, saygısı üst düzeyde biri olarak tanımlıyorlardı. Alpay Bey, evin korunmasına karar verdiğinde ilk önerilen isim Cüneyt olmuştu. Kendi ekibini kurma ayrıcalığına sahip olan adam da bir yıldır Alpay Battal ve ailesiyle çalışıyordu.

İki siyah camlı araç evin önüne geldi. Cüneyt birine ilerleyip Balın için arka kapıyı açtı. Diğer aracın kapısı da Tarık tarafından açılmıştı. Tarık ve Cüneyt beraber büyümüş ve aynı işte çalışan arkadaşlardı. Güvenilirlikleri kıyaslanmazdı. Janset ve Alpay kızlarını öpüp arabaya girene kadar beklediler. Balın araca yerleşince Cüneyt kapıyı kapattı. Alpay her sabah olduğu gibi Cüneyt'e baktı. Cüneyt bu bakışın ne demek olduğunu gayet iyi öğrenmişti.

"Merak etmeyin" dedi kendinden emin olarak. Alpay tebessüm etti.

"Söylemesi kolay. Baba olduğunda beni anlayacaksın. Gerçi bu sözü pek çok defa duymuşsundur"

"Emin olun ailem de en az sizin kadar çok söylüyor"

Alpay gülmeye başladı. Cüneyt'in sesi o kadar yılgın çıkmıştı ki sıkıştırıldığını anlaması zor olmadı. Janset de kolunu arabanın kapısına yaslamış gülüyordu. Sonra Tarık'a döndü ve "Seninkiler de sıkıştırıyor mu Tarık?" dedi.

"Erkek annelerinin en temel görevi, oğulları belli bir yaşı geçtikten sonra kız bulmaktır Janset Hanım"

Janset ve Alpay bolca güldüler. İki kapı gibi adamın anneleri tarafından sıkıştırılmaları hem hoşlarına gitmiş hem de bolca güldürmüştü. İkisi de saygılı ve efendi insanlardı. Janset onları çalışanları gibi görmüyordu. Her zaman kısa sohbetler yapardı. Otoriter, sözünü dinleten bir kadın olmanın yanı sıra içi sevgi dolu, gülümsemeyi seven de bir kadındı. Zaman içinde her birinin kişisel özelliklerini öğrenmişti. Cüneyt ve Tarık diğerlerinden biraz ayrılıyordu çünkü onlarla daha çok zaman geçiriyorlardı.

GÜVENLİK (Tamamlandı)Where stories live. Discover now