platonik (ÇT)

64. bölüm

Dediğinde kaşlarımı çatım.

Ülkü:abim öğrenirse yağızı öldürmekten hiç çekinmez hem tek abim değil arda bile mahveder yağızı.

Parmak uçlarımla gözümdeki yaşları sildim.

Çağana hiçbir şey anlatmamıştım zaten.

Bunca şeyin arasında bir de benle uğraşmasına gerek yoktu.

Çağan mutfağa girince ikimizinde sesi kesildi.

Bir bana bir ülküye bakıp ne yaptığınızı anlamaya çalıştı.

Yanıma gelip bana dikkatle baktı.

Çağan:ağladın mı sen?

Dedi elini yüzüme koyup.

Tuana:hayır.

Ağlamamıştım sadece gözlerim dolmuştu bu ağlamak sayılmaz bence .

Ülküye gözleriyle bir işaret verdi.

Ülkü anlayarak sırıtarak mutfaktan çıktı.

Çağan:ne oldu güzelim?

Dediğinde yutkundum.

Tuana:sence ne olduğu açık değil mi?

Yüzüme bir nefes verdi.

Çağan:geçecek.

Tuana:leya ortada yok.

Çağan:buluruz.

Tuana:ne zaman bir üç yıl sonra mı?

Dedim dalga geçer gibi çağan bana ters ters baktı sadece.

Çağan:ikinci bir üç yıl vakası yaşanmayacak.

Dedi öfkeyle. Ama kedisi de emin değildi.

Çağan:yağız buna izin vermez.

Leya kırşan....

Karanlık günlerdir olduğu gibi.

Hiç ışık yoktu yada ben göremeyecek kadar kördüm.

Hiç umut yoktu ama ben hala bir umut arıyordum.

Nerdeydim,nasıldım,kimleydim bilmiyorum ama artık deliriyordum.

Hergün aynı şey olması beni delirtiyordu. Hergünün gecesi yine umutsuz bir şekilde geçince beni delirtiyordu.

Dayanamıyordum ama birşey de yapamıyordum.

Yine o içeri girdi ve ışığı açtı.

Aydınlık sadece o varken oluyordu ama onun verdiği aydınlık benim en büyük karanlığımdı.

Onur:yeni gün leya kırşan.

Dedi içeri girereken.

Onur:sence artık son olmamalı mı?

Diye sorunca yine aynı şeyleri söyleyeceğini anladım.

Leya:olmayacak.

Dedim tek kelimeyle.

Onur:aptalsın,o kızı bu kadar sevmemelisin.

O kız kardeşim demedim onun bunu bilmesine gerek yoktu.

Onur:hadi leya tek bir adres,tek bir yer.

Dedi elindeki bıçakla.

Leya:onun yerini söylemeyeceğim artık bende bilmiyorum nerde olduğunu.

Günlerdir hiçbirinde bir haber yoktu.

Yağız beni bulurdu artık bulmalıydı gerçketen dayanamıyordum.