Mehlika(+18)

8

Aşağı indiğim de Eylül çoktan inmiş bizi bekliyordu.

Yaklaşık 10 dk daha beklediğimiz de Nazan da indi. O neydi bee!

O kadar makyaj yapmış ki yüzü orangutan götüne dönmüştü. Ağır makyaj sevmezdim. Özel günlerde yapılırdı tabiki. Ama normal dışarı çıkmak için asla yapmazdım.

Alphan elimi tutmuş hep birlikte dışarı çıkmıştık. Bir kafeye gidecektik sanırım. Eylül ve Furkan önden gidiyor. Ben ve Alphan tam arkalarından ve bizim arkamızdan da Nazan geliyordu.

Bu iki gündür mutluydum. Ama Eylülgil gittikten sonra Alphanla aramız nasıl olurdu bilmiyordum.

"Mehlikaa!" Adımı birinin seslenmesiyle durdum. Tanımıştım. Lanet olsun ki zamanlaması o kadar kötüydü ki beni bu zaman da bu ortamda görmüştü.

Arkamı döndüm. Ömeri görmemle gerildim. Hissediyordum. Kötü şeyler olacaktı.

Elimi tutan Alphan daha da sıkı tuttu elimi. Daha ne kadar sıkı tutacaksa...

Soru sorar gözlerle Ömere baktım. Birden bağırmasıyla irkildim. "ONUNLA EVLENDİN KAÇ AYDIR SENİ ARIYORUM. SENİ O ÖPMEDİ BEN ÖPTÜM. BENİMLE EVLENECEKTİN!"

Yok valla bu çocuk ruh hastasıydı. Zaten Eylül gil yanımızda olduğu için daha da geriliyordum. Tam konuşacaktım ki Alphan konuştu." Bana bak Ömer bir daha abuk subuk konuşursan senin o dilini keserim. Şimdi bas git burdan."

Bunları duyduktan sonra hiç gidecekmiş gibi de durmuyordu.

"Ben doğruları konuşuyorum Alphan. Bunu üçümüzde biliyoruz ve mehlika seninle zorla evlendi bunu da biliyorum."

Dona kalmıştım. Bunu Ömer nerden biliyordu. Ayrıca rezil olmuştuk. Misafirlerin yanında her şeyi dökmesi baya kötü olmuştu. Ömerin Dediğine hiçbir şey diyemedim.

"Lan oğlum neyi anlamıyorsun. Bak benim karım. Benim elimi tutuyor. Benimle evli. Gerçekleri sana tekrar hatırlatıyorum. Şimdi git burdan"

Alphanın uyarısını hala takmamıştı.

"Onunla ben evlenecektim. Sen değil! Onu haketmiyorsun bile!"

Son cümleden sonra artık Alphan patladı. Elini çekmiş Ömere direkt dalmıştı.  Şuan şoktaydık. Tepki bile veremiyorduk. Kendimi toparlayıp Alphana bağırmaya başladım.

"Alphan dur gidelim hadi o ruh hastasını bırak"

Durmuyordu. Ömer kalıplı güçlü biriydi. Alphan da öyleydi. Ve şuan birbirlerini yumrukluyorlardı.

"Furkan ne duruyorsun öyle bakacağına ayırsana şunları "

Dememle o da kavganın arasına girmişti. Ama ayıramıyordu bir türlü. Ömeri tutsa Alphan durmuyordu. Alphanı tutsa Ömer durmuyordu. Tam yumruk atacağı anda Alphanın önüne geçtim. Bana da vuramazdı dimi?

Yumruğu havada kaldı. Gözlerime baktı. Onun gözlerinde öfke vardı.  Benim ise bir yalvarış..

Zaten yeterince rezil olmuştuk. Onu tutup geri çektim. Furkanda Ömeri uzaklaştırdı. Ömer hala laf atıyordu.

"Göreceksiniz olm. Bak neler yapıyorum. Mehlikayı elinden alacam."

"Ne diyorsun lan sen "

Alphan tekrar Ömerin üstüne gidecekken bütün gücümle durdurmaya çalıştım.

Zorla durdurduğum da yakınlarda ki bir banka oturduk. Dudağı patlamıştı. Allah'tan başka bir şey olmamıştı.

"Eve gidelim. Dudağın patlamış. Pansuman yapalım." Kafasını sallamış tekrar ayağa kalkmıştık.

Kimse bir şey demiyordu Ta ki Eve girene kadar.

"Ömer dediğiniz çocuk haklı mıydı mehlika sen Alphanla zorla mı evlendin?" Nazanın konuşmasıyla ona döndüm. Ne kadar cevabım evet olsa da "hayır " dedim. Ardından "Biz hemen geliyoruz" diyip Alphanın kolundan tutup yukarı çıktık.

Odaya girince kapıyı kapatıp kitledim. "Ne yapıyorsunuz siz ya Allah aşkına amacınız ne ? Eylül gile de rezil olduk. Neden böyle yapıyorsun Alphan iyi mi oldu şimdi?"

Hemen fırçayı basıyordum. "Napayım mehlika. Sapığın biri karım hakkında öyle konuşsun bende susayım mı?"
"Sus Alphan sus. Allah bilir ne düşünüyorlar hakkımız da Nazan zaten başladı sorularına. Hangi birine dürüst cevap vereyim. Seninle isteyerek evlenmediğime mi yoksa Ömerin beni öpmesi ama senin ben öptüm diyip evlenme teklifini ettiğini mi?"

Bunları konuşurken bir yandan yatağa oturmuş pansuman yapıyordum. " Sen bir şey deme mehlika hiçbir şey deme. Ben hallederim."

Hiçbir şey demedim. Pansumanı bittiğinde ondan ayrıldım. Eşyaları toplayıp odadan çıktım.

O sırada kapı şiddetle tıklatıldı. Bir korkmadım değil. Oysaki biraz sonra boku yiyecektim.

Merdivenlerden inerken daha da şiddetlenmiş artık yumruklanmaya dönmüştü. "Mehlika aç şu kapıyı!"

Babamın sesini duymamla kaskatı kesildim. Korku tüm bedenimi sararken Alphan yanıma gelmiş. Elimden tutup kapıya kadar götürmüştü. Bu bir nevi "yanındayım,korkma " mesajıydı.

Kapıyı açar açmaz Babam içeri girmiş. Arkasından abim gelmişti. Çok sinirliydiler.

"Neden lan neden mehlika. Niye böyle bir şey yaptın sen?" Yüzüme karşı bağırınca bir şey söyleyeceksem de  korkudan söyleyemedim.

Baktı ben konuşamıyorum daha çok üstüme geldi. En sonunda herkesin içinde yediğim tokatla yüzüm yana düştü.

~Bölüm sonu ~