Back to black

2

'Taehyung herkese böyle davranmanı anlıyorum hatta bana yaptığında sesimi bile çıkarmıyorum her şeyden önce ne ben çalıştığın şirketin ceo'suyum ne de senin bana patronunmuş gibi davranmanı istiyorum.Senin arkadaşın olduğum için katlanabiliyorum ama az önce ki toplantı da ortaklık ihtimalimiz olan birine çemkirmek de ne?'

Esmer olan umursamaz bir tavırla dosyalarına bakarken kapıda onları dinleyen diğer iş arkadaşlarına dönmüş ve hepsinin dağılmasına neden olmuştu.Taehyung insanların niye  bu kadar meraklı olduklarını yada onları bekleyen tonlarca iş varken ve vazifeleri değilken bu kadar her şeyi bilme arzusu taşıdıklarını bir türlü anlamıyordu.

Bu onun doğasına aykırı olan bir şeydi.Bir insan hayatından bir kesiti kendi isteğiyle paylaşmıyorsa eğer bunu bilmek için her türlü üstünlüğü kurarak anlamaya çalışmak kendini küçük düşürmekten başka hiçbir işe yaramıyordu ona göre.

'Ortaklığı tehlikeye atacak herhangi bir unsurda bulunmadım.Seni ve bu şirketi küçük gören birini yol yakınken tehlike alanından çıkardım.Son geliştirdiğimiz oyun uygulamasında tasarladığım karakteri sanki iyi bir şey söylüyor gibi küçümsediğinden anlamamış olabilirsin  Jimin.'

Siyah saçlı derin bir iç çekmiş ardından kahverengi sedirden yapılma sandalyesine bırakmıştı kendini sıkıntıyla.Arkadaşının bu kadar açık sözlü bir yapıya sahip olması onun çok sinirine dokunurdu çoğu zaman.

'Bazen beni o kadar zorluyorsun ki Taehyung! Arkadaşım olmasan ve bu işte sektörün gözdesi,güvendiğim tek kişi olmasan seni çoktan kovmuştum.Ah cidden! Bu sektörü ve tavırları zaten biliyorum ama bu global olmamız için büyük bir fırsattı.'

Taehyung başını kolları arasına alan arkadaşına bir süre boş gözlerle bakmış sonrasında ise kavisli tek kaşını kaldırıp indirmişti.Jimin her zaman ki gibi doğruları görmüyordu yada görmek istemiyordu.O'da arkadaşına bazen hak veriyordu fakat ağzı otomatik olarak bariz olanı söyleyip atıyordu.

'Azarlaman bittiyse işime dönüyorum yapılacak bir sürü güncelleme var.'

Jimin sinirle ve pes etmiş bir ifadeyle arkadaşına bakmış tam bir şey diyeceği sırada Taehyung kapıdan çıkıp gitmişti.

Taehyung ve Jimin üniversiteden arkadaşlardı.Nasıl olduysa kimseyle gerekmedikçe konuşmayan konuşsa bile maksimum 5 kelimeyle konuşan Taehyung Jimin ile arkadaş olmuştu.Jimin onun aksine girişken ve sevecendi,Taehyung ise tam zıttıydı.

Jimin bunca yıl nasıl arkadaş olduklarını bile hala anlayamamıştı ama kendini Taehyung onu kendi çemberine kendince aldığı için özel hissediyordu.Ona hem şirket açısından hemde kişisel açıdan sahip olduğu için her ne kadar belli etmese bile şanslı olduğunu biliyordu.

Biraz rahatlamış ve sakinleşmişti.Ona bakan çalışanlarına güneş gibi ışıldayan o meşhur gülümsemesini sunmuş ve arkadaşının bakması için telefonuna gönderdiği bilgilere göz atmaya başlamıştı.

Evet arada gelip hatırlatıyorum kendimi,estikçe gelir yb çok beklentiye girmeyin...zaten artık alıştınız (Okurlarının travmaları ile dalga geçen sarkastik yazar rizz):)):

Vote ve comment.