"....ဟို ..အဲ့ဒါက..."

".....ပြောစရာရှိတာပြော ဘယ်မှာလဲ အဲ့data ဖိုင်တွေ...."

".....ဟို အဲ့ဒါ တွေက ပျောက် ပျောက်သွားလို့ပါ...."

".....ဘာ !!"

".....အင့်.."

"..ပျောက်သွားတယ် ဟုတ်လား ခင်ဗျား မပြီးသေးလို့မလား..."

"....မဟုတ်ပါဘူး ပြီးသွားပါပြီ တကယ်ပျောက်သွားတာပါ..."

".......ကျုပ်မယုံဘူး ခင်ဗျား မပြီးသေးလို့ကျုပ်ကို လိမ်နေတာပဲ...."

"....မဟုတ်ပါဘူး အင့် တကယ်ပျောက်သွားတာပါ..."

".....မယုံဘူး မနင်ဖြန် အဲ့ဒါတွေ အကုန်လိုချင်တယ်..."

"....ဟုတ် ကဲ့ပါ..."

"....ခင်ဗျားက တကယ်  လူပဲ...တစ်ခုခုဖြစ်မြောက်အောင်လုပ်ပါလား.."

မောင်ရဲ့ စကားက ရိပေါရဲ့ ဖြစ်တည်မူလေးကို တိုက်ရိုက်ကို ထိုးနှက်လိုက်တာမို့ ရိပေါ မောင်ကို တွေတွေလေးပဲ ငေးကြည့်မိတယ် ....မောင်က သူကို ထိုသို့ပြောနိုင်အောင်အထိ မုန်းနေပြီဆိုတာ အသေအချာပင်ဖြစ်သည်....

ရိပေါ ထိန်းမထားနိုင်အောင်မျက်ရည်တွေက တာကျိုးသလို ပါးပြင်ပေါ်ပြိုဆင်းလာတယ်..

ရှောင်ကျန့် မိမိရဲ့ စကားတစ်ခွန်းကြောင့် ကျောက်ရုပ်လေးသဖွယ်ငြိမ်သက်သွားကာ သူကိုကြည့်နေတဲ့ ရိပေါကြည့်ရင်း သူလည်း ဘာဆက်ပြောရမလဲ မသိနိုင်အောင်ပြင်...
#(တော်ပါပြီ ဝမ်ရိပေါ ခင်ဗျားရဲ့ အဲ့လိုမျက်ရည်တွေနဲ့ ခံစားချက်တဲ့ အရာကိုကျုပ် ထိုက်မကြည့်နေနိုင်တော့ဘူး...#)

အတန်ကြာမှ ရိပေါအသိပြန်ဝင်လာကာ

"....တောင်းပန်ပါတယ် မနက်ဖြန် အကုန် အပ်ပေးပါမယ် ..."

ရိပေါ လှည့်ထွက်လာလိုက်သည် သူ့ဘဝက တကယ်ကို နုံချာသလိုခံစားလိုက်ရသည်....

ရိပေါ ညနက်တဲ့ အထိ အလုပ်လုပ်နေလိုက်တယ်...မားကိုတော့ စိတ်မပူဖို့ ဖုန်းဆက်ထားလိုက်တယ်....

ရိပေါ အလုပ် ထဲသာအာရုံစိုက်ထားနေတုန်း

....မပြန်သေးဘူးလား ဝမ်ရိပေါ

မောင်ထံပါးမှ Zhanyi short fic zswwWhere stories live. Discover now