Kingdom's Wizard

prologue

Hehe, merhaba,

İçimde kalmasın diye yazdığım bir fic olacak, belki de short story kalır, ama yazayım da yeter ki tek bölümde kalsa da yeter kdndksnsk

Raunchy Alpha finalinden sonra ona yazacağım özel bölümler haricinde yeni bölümü henüz 2K olan Melezlerime dönüp onları final yapma düşüncesi vardı, bu biraz promosyon oldu, o yüzden kısacık bir tanıtım yayımlıyorum.

İyi okumalar~

×××

"Hey!"

"Bekleyin-"

"Harry-yani, Sör Harry!"

Harry astlarının seslenmelerini, tıpkı ona yetişmeye çalışmalarını umursamadığı gibi, duymazdan geldi. Şuan tek bir odak noktası vardı ve o da Krallarıydı. Bu sebepten önündeki hiçbir muhafızı dahi görmeksizin üzerindeki ağır zırhı bir tüy gibi taşıyarak Kralın çalışma odasına giderken, astları da tam bu sebepten onun başına bela açmaması için engel olmaya çalışıyorlardı Harry'ye.

"Komutanımız ve Krallığın Baş Şövalyesi olabilirsiniz, ama bu size Krala hesap sorma üstünlüğü vermez!"

"Sadece yolumdan çekilin."

Hızını kesmeden sarayın içinde dolaşırken zırhının arkasından dalgalanan mavi peleriniyle sonunda istediği kapının önüne geldi ve bu kapıdaki muhafızların da onu tanıyarak yoluna çıkmamalarının rahatlığıyla kapıya uzandığında, muhafızlar bile bunu beklemediğinden, Krallarına haber dahi verememişlerdi.

"Bu ne cürret- oh, Sör Harry! Ben de seni bekliyordum!"

"Majesteleri..." Derken dişlerini sıkmamaya çalışan Harry, Kralını selamladı.

"Artık sizi tanıştırmanın vakti geldi de geçiyor. İşte sözünü ettiğim Komutan, Sör Harry Styles."

Harry doğrulurken onu dinlemeyen kralına olan sinirinden gözlerini Niall'dan çekmezken, o yanındaki, dikkatini vermediği, kişiye doğru kaldırdı elini.

"Ve bize yardımlarını esirgemeyecek olan eski dostum, yeni değerli büyücümüz Louis."

Harry daha cümlenin başından alnındaki damarın attığını hissederken sonunda gözlerini Niall'ın dilinden düşüremediği 'büyücü'ye çevirdi.

Aynı zamanda Niall'ın sarayında, daha doğrusu, krallığında olduğunu kendine sıkça hatırlatmak zorunda hisseden Louis de düz bakışlarını odanın ortasında dikilen şövalyeye çevirdi.

Harry anlık duraksama ve sessizlikle birlikte adete irisleri dalgalanan mavi gözlere bakarken yutkunma ihtiyacı duydu. Ancak tabii ki dakikalar gibi gelen saniyeler içinde yaşadığı hiçbir şeyi yüzüne yansıtmayacağı bir profesyonellikle Büyücüye bakmaya devam etti.

Büyücü ise ona ifadesiz bir yüz ve umursamaz bakışlar atıyordu. Birbirlerine yönelik herhangi bir selamlamaya yeltenmeden Harry tekrar Kralına dönmüştü.

"Majesteleri, bu konuyu konuştuğumuzu ve anlaştığımızı sanıyordum."

"Elbette Sör Harry." Bir krala göre fazla sevecen bir gülümseme takınarak çocukluğundan beri onu koruyan şövalyesine, çocukluk arkadaşına, baktı. "Sen bana karşı gelemeyeceğini söyledikten sonra kararımı verdiğim gibi onu buraya getirdim."

"Karşı gelemeyeceğimi ancak yine de itiraz ettiğimi söylemiştim..."

"Ben ise en doğru kararı vereceğimi ve bundan pişman olmayacağımızı dile getirmiştim."