PARÇALI HAYATLAR SAĞ-SOL.

Seni Çok Özledim

Yemek yemem için ısrar etmelerine rağmen, "Tokum" deyip geçiştirdim. Ayşe göz ucuyla bana bakıp ne için geldiğimi bildiğinden, hafif sırıtarak mutfağa gitti.

Perihan teyze meraklı ses tonuyla "Hayırdır oğlum. Bu saatte geldiğine göre önemli bir mevzu mu var sanırım" onun sesini duymamla başımı salladım. İşin ciddiyetini belli ettirmem gerekiyordu.

"Var Perihan teyze var, hemde çok önemli bir mevzu" dedim ve yemeğin bitmesini bekledim. Öyle damdan düşer gibi anlatmak istemiyordum.

Yemekler apar topar yenilip sofra kalktığında Cengiz amca meraklı ifadesini çözmeden koltuğa oturdu. Anlatmamı söyleyince hafif tebessüm ederek konuya girdim

"Konu Ayşe Cengiz amca. Bana görücü gelecek demişti. Bende aslını astarını bir sizden öğreneyim dedim. Sonuçta Ayşe benim de kardeşim sayılır!"

Perihan teyzenin renk değiştiren yüzü ve dudaklarında beliren kocaman gülümsemeyle başını sallayıp onayladı

"Evet, yarın görücüleri gelecek inşallah. Aslında bende yemekten sonra sana haber verecektim oğlum" böyle söyleyince gururum okşandı. Bir o kadar da kardeşim dediğim iki insan için, içim cız etti.

"Teşekkür ederim Perihan teyze lakin Ayşe'ye sordunuz mu? İstiyor mu istemiyor mu?"

"Canım nerde görülmüş kız kısmına sormak. Bu devirde kim kızına soruyor ki. Mesela ben Cengiz amcanı gelinliğimi giyerken görmüştüm. Hem bundan daha iyi kısmet mi var?"

"Ama Perihan teyze. Belki Ayşe'nin gönlünde başka biri vardır! Bir sorsaydınız keşke!!"

Cengiz amca önce bana ardından Perihan teyzeye baktı. Çünkü sesim biraz sert çıkmıştı. İkiside, bu tepkiyi benden beklemiyordu.Zira kızına dahi sormamışlardı bile. Belli ki sorma gereğinde de bulunmayacaklardı. Bende kendimi tutamamıştım işte. Abilik duygum kabardı birden bire.

Cengiz amca araya girerek "Bışar! oğlum bildiğin birşey mi var?" diye sorunca başımı elime indirip salladım.

Net çıkan sesimle "Ayşe bacım ile kardeşim Mesut'un birbirlerinde gönlü var Cengiz amca. Niyetleri de ciddi. Açıkçası benim gönlüm ikisinden yana" dedim ve başımı elimden alıp ikisine baktım.

Yasemin ablaya gözüm ilişince şok olmuş bir şekilde mutfağın olduğu tarafa bakıyordu. Ardından bir süre sessizlik oluştu salonda.

"M-mesut mu?" Bu sessizliği Perihan teyzenin titrek sesi bozdu. Ve devam etti "E oğlum o daha okuyor. Hem kimi kimsesi de yok nasıl olacak?"

İçimden sabırlar dileyip "Babası var Perihan teyze. İzmir'de yaşıyor. Ayrıca babasının maddi durumu da epey var. Hatta baya var. İki oğluna da her ay yüklü miktarda para gönderiyor. Diyorum ki gelin siz bu görücülere yok deyin. Biz bu iki gencin kavuşmasına vesile olalım ha! Olmaz mı? Hem bak Mesut'un okulu da az kaldı"

Cengiz amca afallamış yüzüyle başını mutfağa doğru çevirdi ve Ayşe'yi çağırdı. Ayşe de salona geldiğinde teyit etmek için ona da sordu.

"Kızım, duyduklarım doğru mu? Mesut'ta gönlün var mı?"

Ayşe utangaçlığım verdiği çekinceyle sadece başını salladı. "Doğru baba. Bışar abim doğru söylüyor"

"Tamam kızım gidebilirsin" demesiyle Ayşe mutlu adımlarla odasına doğru yürüdü. Yasemin abla da bana bakıp göz kırptı. Sonra da Ayşe'nin arkasından devam etti. Perihan teyzeye de baktığımda dalgın bir bir şekilde yere bakıp düşünüyordu.

Cengiz amca bana döndü. "Tamam oğlum. Biz bir düşünelim yarına kadar sana da haber ederiz" dedi. Öyle bir söyledi ki içim rahat etmişti.

Bende daha fazla zorlamak istemedim. Çünkü Mesut şuan evde tekti. Eve gitmek için ayaklandım. Cengiz amcanın elini öpüp başıma koydum. Perihan Teyzeye de sesimi yükselttiğim için tekrar tekrar özür diledim. Perihan teyze tebessüm ederek elini omzuma hafifçe vurdu.