Ben en çok kışı sevmiyorum mevsimlerden
Tertemiz pak gelinliğini giyen şehirlere rağmen
Kardan adamların koruduğu şehirler bunlar
Yine de ben kışı sevemedim, sevemem
Tüm renkler terk eder şehirleri
Bembeyaz ufuklara uzanan bembeyaz karlar
Ta' Kuzey Kutbu'ndaki dostlarına kadar
Bembeyaz şehirlere uzanan bembeyaz akşamlar
Ağaçlardan meyve niyetine uzanan dev sarkıtlar
Çocukların ellerini süsleyen kardan toplar
Ve karların üstünü örttüğü kavisli beyaz yollar
Kızakların şen kahkahaları altında neşeye boğulurlar
Bir de kışın sakladığı şeytan yüzü var
Açlık, sefalet bir de soğuklar
Dışarda kalmış, kaybolmuş hayatlar
Ne sıcacık bir yemek ne yatacak bir yer var
Sıcaklık uzaktan duyulan bir hayal
Tokların kalbi de her yer gibi buz tutar
Ne düşünür açı ne evsizi ne barksızı
Ne de donmakta olan dili bağlı hayvanları
İşte kış, vicdanlara bir yorgan gibi çöker
İşte kış, evsizlerin sıcağına göz diker
İşte kış, ne yurt bırakır ne de yuva
İşte kış, sevilecek ne var ki bunda
İşte bu yüzden ben
En çok kışı sevmiyorum mevsimlerden
Çünkü gözümün önünde beliriverir
Dışarının soğuk, kimsesiz vahşeti
Ve bu vahşette hayata sığınan biçareleri
O zaman içimde ne kış için sevgi
Ne de yüreğimde kalır ümit zerrecikleri.
ČTEŠ
Fecr Esnasında
PoezieTüm şiirlerimi içeren bu kitap, okurların duygularına tercüman olacak bir kaynak.
