"မင်းတော်တော့စိုင်း ငါထပ်ထိုးမိတော့မယ်"
"တောင်းပန်ပါတယ် တီလေးတောင်းပန်ပါတယ်စိုင်းရယ် တီလေးကြောင့်ပါ"
သက်စိတ်ထဲတွင်
"မောင်ရယ် ဒီတစ်ခါတော့တကယ်ဝေးကြပီ
မောင်နဲ့တကယ်ခွဲရပီ"
ဖွားကဖုန်းလဲသိမ်းထားသောကြောင့်ဘယ်သူနဲ့မှအဆက်အသွယ်မရှိတာ၃ရက်ရှိခဲ့ပီ
မေမီလဲ3ရက်လုံးဘားမ မစားမသောက်ပဲနေသည် ဖွားကလုံးဝလျှော့မည့်ပုံမပေါ်ပေ
4ရက်မြောက်နေ့မှာတော့ အန်တီမြင့်က
"သမီးလေးထပါဦးကွယ် တစ်ခုခုထစားနော်
ဒီတိုင်းကြီးနေလို့မရဘူးလေကွယ် 14ရက်နေ့ကျရင် သမီးဦးငယ်မဂ်လာဆောင်ရှိတယ်လို့ဖွားကပြောသွားတယ် ပြင်ဆင်စရာရှိတာပြင်ထားတဲ့"
"အော် ဖွားတို့ကနောက်ဆုံးထိမေမီဖက်ကိုမကြည့်ဘူးပဲ"
"ရော့သမီးလေး "
အန်တီမြင့်ကမ်းပေးတာကိုကြည့်လိုက်တော့
ရွှေရောင်ဖိတ်စာလေးပင် မေမီလေးပင်စွာယူကြည့်လိုက်တော့
မောင်နိုင်မျိုးနှင့်နန်းခိုင်သက်လျာတဲ့
မေမီဖိတ်စာကိုနာကျင်စွာကြည့်ရင်း
မျက်ရည်များပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျလာသည်
"သမီးလေး မနက်က စိုင်းနဲ့မြတ်ရောက်လာသေးတယ် သူ့တီလေးကစာပေးခိုင်းလိုက်လို့တဲ့"
ပြောရင်းလက်ကိုင်ပဝါလေးနဲ့ထုပ်ထားတဲ့စာလေးကိုလှမ်းပေးသည်
စာထဲတွင်
"မောင်
အဆင်ပြေနေတဲ့မောင့်ဘဝထဲ
ကိုတို့ဝင်လာခဲ့မိတာတို့ရဲ့အမှားပါ မောင့်အိမ်သူ
အနေနဲ့မဟုတ်ရင်တောင်မှ မောင်နဲ့အနီးဆုံးမာ
တို့နေနိုင်အောင် တို့ဒီလမ်းကိုရွေးလိုက်တာပါ
မိသားစုတွေအနေနဲ့ပဲထပ်တွေ့ရအောင်မောင်
မောင့်ရဲ့အသက်"
စာကိုဖတ်ပီးမေမီက
"အန်တီမြင့် မေမီကိုအပြင်ခနပေးထွက်ပါလားဟင်"
"မရပါဘူး သမီးလေးရယ် တခြားဟာပြောပါနော်"
YOU ARE READING
မောင့်အိမ်သူသက်လျာ(Completed)
Romanceအမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ရဲ့ချစ်ခြင်း (ပထမဆုံးရေးတဲ့ ficလေးမို့လိုအပ်ချက်လေးတွေ နားလည်ပေးပါဦးနော်)
Part 13
Start from the beginning
