"မောင်ကအသက်ကိုသိပ်ချစ်တာ"
"တို့လဲမောင့်ကိုသိပ်ချစ်ပါတယ်ကွယ် ဒါေပမယ့် တို့ေမာင့်ကိုချစ်ေနရရုံနဲ့ပြည့်စံုေနပါပီ ေမာင့်ကိုပိုင်ဆိုင်ရမှမဟုတ်ဘူး တို့ "
အသက်နှုတ်ခမ်းေပါ်ကိုလက်ညှိုးတင်လိုက်ပီး
"ေမာင့်အတွက်အသက်ပဲလိုတာ အသက်ကေမာင့်ကိုပဲကြည့်ပီး ေမာင့်တစ်ေယာက်ထဲကိုပဲချစ်ေနေပးရင်လံုေလာက်ပီ အားလံုးကိုေမာင်ရင်ဆိုင်ပါ့မယ့်"
"တို့တောင်းပန်ပါတတယ်ကွယ် တို့အတွေးတွေလွဲမှားခဲ့တယ် မောင့်အချစ်ကိုအထင်သေးမိသွားတယ်"
"အသက်ဘာစားမလဲ မောင်ချက်ကျွေးမယ်လေ"
" တောိပါမောင်ရယ် တို့ချက်ပါ့မယ် မောသ်ကဒီတိုင်းလေးပဲထိုင်နေပါကွယ်"
အသက်ကစားဖို့ပြင်ဆင်ရန်ဆင်းသွားသည်
___________&&
"မောင် ထတော့ကွယ်မိုးလင်းနေပီ"
"ထချင်သေးဘူး အသက်လဲပြန်လာအိပ်လေ
မောင်ဖက်ထားချင်သေးလို့"
"တော်ပါထတော့ နေထွက်နေပီ"
မောင်ကမျက်လုံးလေးပွတ်ကာ
"အသက်ရယ် ငါးမိနစ်ပဲပေးအိပ်နော် ပီးရင်မောင်တကယ်ထပါ့မယ်"
"ရပတယ်လေ အ့တာဆိုလဲတစ်ယောက်ထဲပဲမနက်စာစားတော့မယ်"
သက်ပြောလိုက်မှအတင်းထကာ
"မောင်ခုထပီနော် တူတူစားမယ်လေ "
ပြောပီးရေချိုးခန်းထဲတန်းဝင်သွားသောမောင်
မောင်ကခုလိုလေးကျတော့လဲတကယ့်ကလေးပေါက်လေး ချစ်ဖို့အရမ်းကောင်းလွန်းတယ်
မနက်စာစားရင်း
"အသက် မောင်တို့လက်ထပ်ကြမယ်နော်"
"အွန့်ပါ"
"ဒီချိန်ဆို တို့ကိုလိုက်ရှာနေလောက်မယ်ထင်တယ်နော်မောင်"
" မောင့်ကိုယုံတယ်မလား"
မျက်လုံးတစ်ဖက်မှိတ်ပြရင်းပြောသည်
ဒီလို့နှစ်ယောက်သားတစ်နေကုန် အရာအားလုံးမေ့ရင်းအချစ်တွေနဲ့သာ ကြည်နူးနေကြသည်
YOU ARE READING
မောင့်အိမ်သူသက်လျာ(Completed)
Romanceအမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ရဲ့ချစ်ခြင်း (ပထမဆုံးရေးတဲ့ ficလေးမို့လိုအပ်ချက်လေးတွေ နားလည်ပေးပါဦးနော်)
Part 11
Start from the beginning
