Mr Perfect (boyxboy)

15°; Αμάρτησε μαζί μου και έλα

Χαμογέλασα λίγο

«Καλά καλά, δεν πειράζει...και ναι, δεν μπορούσα να κοιμηθώ ούτε εγω» είπα

Με κοίταζε λίγο-πολύ έντονα τώρα και δεν ξεκόλλησε το βλέμμα του στιγμή

Μπορούν άραγε τα μάτια κάποιου ανθρώπου να επηρεάσουν τόσο πολύ έναν άλλον στην ψυχική του ηρεμία;

Φαίνεται πως το κατάφερε για τώρα, και είχα να τον κοιτάξω έτσι από πολύ πιο πριν

«Δεν ξέρω τι να κάνω για να με πάρει ο ύπνος...η ταινία θα φταιει μάλλον» του είπα για να σπάσω την πολλή σιγή

«Εγω ξέρω πολλούς τρόπους αλλά άστο για απόψε καλύτερα, είναι πολύ μα πολύ αργά» μου είπε και κοίταξε εντελώς αόριστα

«Τι εννοείς, δεν κατάλαβα...;» του είπα και ανασηκώθηκα λίγο με μια κίνηση, και τραβήχτηκε προς τα κάτω σχεδόν όλο βέβαια το σεντόνι που βρισκόταν πάνω μου

Ένιωσα όντως μια στιγμή να με διαπερνά το κρύο πάλι που θα ένιωθα αν δεν είχα σκεπαστεί τελείως. Έτρεμα για μια στιγμή αλλά το άφησα να περάσει...

«Ζεστό γάλα μπορεί, ηρεμιστικά... αυτό εννοούσα, ξέρεις παλιά με βοηθούσε πολύ, αλλά τώρα, που να τρέχεις κάτω; Θα κάνεις και φασαρία, θα ξυπνήσουν οι δικοί σου, αν κοιμούνται»

Με κοίταζε όσο ήταν ξαπλωμένος οριζόντια, στην δεξιά πλευρά του κρεβατιού μου και εγώ τον κοίταζα στην αριστερή πλευρά γυρισμένος προς το μέρος του, ελαφρώς σηκωμένος από πάνω του

«Και τι θες να κάνουμε λοιπόν;» τον ρώτησα χαμογελώντας και μειδιάζοντας μαζί

Ξεφύσηξε και χαμογέλασε λες και κατάλαβε

«Σίγουρα δεν θα μας πάρει ο ύπνος ετσι, Jean...» χαμογέλασε με τον ίδιο τρόπο κοιτώντας οπουδήποτε αλλού εκτός από εμένα

«Never say never, Steelman» γύρισα και εγώ για μια στιγμή ευθεία

Έβγαλε ένα μικρό γελάκι αλλά μίλησε σχεδόν κατευεθείαν διαγράφοντας το χαμόγελο από το πρόσωπο του

«Θέλω να σε ρωτήσω κάτι πραγματικά όμως για- απόψε...»

Έγνεψα και τον άκουσα, ήξερα τι θα πει βέβαια, δεν τον απέτρεψα...
Και εγώ θα είχα μείνει κάπως άναυδος στη θέση του.

«...έχω λόγο...να πιστεύω ότι...τ-το φιλί...δεν το έκανες μόνο για...την Nadine ;»
«...εννοώ πως απλά, δεν...το θεωρώ τυχαίο, φάνηκε εξάλλου...ηταν απλά μια ευκαιρία που είχες και...» συνέχισε νιώθοντας πλέον σίγουρος