A Sin That We Both Guilty

Chapter 36

Pagkatapos namin na mag usap ay umakyat na nga ako sa itaas, sila rin ni ate lydia ay magpapahinga na, sana bukas ay tumila na itong ulan para makabalik na kami ng manila, hindi sanay si Aeris na walang katabi sa pagtulog, sana naman ay tinabihan siya ni mama.

Pagka akyat ko dito sa kwarto ay tinawagan ko kaagad yung anak ko, nagriring lang ito kaya nagtaka ako, sa pangalawang dial ko ay doon na siya sumagot

"Mommy?" Inaantok niyang tawag sa akin, yung maamo at namumungay niyang mata ang sumalubong sa akin, ngumiti ako ng marahan. mukhang natutulog na ito, nakonsensya tuloy ako dahil naistorbo ko pa siya

"Are you asleep?" Malambing kong tanong, kita ko sa screen na namumungay yung mata niyang tumingin sa akin tsaka tumango

"Opo..."

"Okay, sino kasama mo?"

"Si lola, I'm here at the mansion..."

"Okay, goodnight baby sleepwell i love you" sambit ko sa kanya tumango nalang siya habang nakapikit. Ngumiti na lang ako tsaka na inend yung Call

I was about to go out to see Joaquin when he entered my room, I was a little surprised when our eyes met but I immediately avoided it, because I couldn't stand the way he was looking at me

"Sumunod ka sa akin, ituturo ko yung magiging kwarto mo ngayong gabi" sambit ko pero sinara niya yung pinto kaya nagulat ako na nilingon siya

"Dito na lang ako"

"What?"

"Sa lapag, don't worry..." Malamig niyang sambit. Binigyan ko nalang siya ng higaan kaya inilatag niya iyon dito sa baba ng kama ko, tsaka ko binigyan ng dalawang unan at isang kumot

Umupo muna ako sa kama dahil hindi pa ako makatulog, siguro ay namamahay ako, o nangungulila sa anak ko, hindi rin kase ako sanay na hindi siya niyayakap kapag natutulog kami, she's my pillow!

"Hindi ka pa ba inaantok?" Tanong ng lalaki, nakaupo na rin siya ngayon doon sa higaan niya, umiling naman ako at hindi na kumibo. Ayoko siyang lingunin dahil alam kong nakatitig nanaman ito sa akin na parang obsessed na obsessed

Naramdaman kong lumubog yung kama senyales na tumabi siya, hindi ko naman siya nililingon, nakatanaw lang ako sa labas mula dito sa glass wall

"Why?" Naramdaman kong hinawi niya yung buhok ko sa leeg kaya dumikit yung mga daliri niya sa batok ko, naramdaman kong may dumaloy na kuryente sa bawat parte ng katawan ko, kaya kaagad akong umiwas

"Namamahay lang siguro, doon ka na nga" I pushed him away, but he didn't listen to me, I can feel his intense look at me now, my heart is beating fast because of his presence, I'm still looking outside. Avoiding him

"Gumawa ka ng scholarship program, para mas madami kang matulungan..."

Doon lamg ako naglakas loob na lumingon sa kanya. Tama naman siya, madami ngang batang gustong makapag tapos ngayon, pero hindi kaya, dahil financial stable

"Tsaka na, kapag may oras na ako. Sa ngayon, hindi ko pa maaasikaso yan, mandami pa akong iniisip" ayon na lang ang sinagot ko sa kanya dahil ayon naman talaga ang totoo, hindi ko pa maisisingit yan sa mga inaabala ko, pero sisiguraduhin ko rin naman na tutuparin ko iyon

"Kasama ba ako dyan?"

Tumaas yung kilay ko dahil sa sinabi niya na iyon, ngumisi nanaman siya dahil sa reaksyon ko kaya umirap ako sa kanya

"Bakit naman kita isasama?"

"Because i'm going to be your husband soon"

"Wow, ang hangin mo talaga no, dinaig mo pa yung ulan"