Mr Perfect

6°; Άστα να πάνε

«Άντε επιτέλους...» αναφώνησαν οι τρεις στο μαγαζί που με περίμεναν

Τελικά τους είχε πάρει τους δόλιους γιατί φαίνονταν πολύ αγουροξυπνημένοι όλοι τους

«Πριν 20 λεπτά με πήρες τηλέφωνο γαμωω» άρπαξα μια καρέκλα και κάθησα δίπλα στον Lucas

«Ο Matt ;» ρώτησα έπειτα γιατί ήταν ο μόνος που έλειπε από όσο παρατήρησα

«Να με και γω, λύσσα που σε έπιασε !» σαν να με άκουσε και αυτός μπήκε μέσα στο μαγαζί και κάθισε μαζί μας

Γελάσαμε με την είσοδο του λίγο πολύ όλοι μας 

Ήμασταν όλοι από τον ύπνο τώρα αλλά μας άρεσε να βρισκόμαστε ότι ώρα και να είναι γενικά

Είχαμε συνηθίσει βέβαια πολύ αργά το βράδυ, οχι πολύ νωρίς το πρωί όμως έτσι και αλλιώς θα  ευκαιρίες να συναντηθούμε

Με την πολύ συζήτηση πήραμε καφέ και μιλήσαμε παραπάνω βέβαια

«Jane ;» φώναξε ο Ben, την φίλη όλων μας που μας υποδεχόταν πάντα με χαρά

«Τελειώσαμε ;» ήρθε καθώς έδενε ακόμα την ποδιά της

«Θες βοήθεια ;» προσφέρθηκα

«Κατω τα κουλά σου, μην τολμήσεις και την αγγίξεις...υπάρχουν και άλλες μοναχικές ψυχές να βοηθήσουν» με διέκοψε και εγώ χαμογέλασα με την Jane που φάνηκε να κολακευεται από τη συμπεριφορά του

«Το έδεσα δεν χρειάζεται, ευχαριστώ πάντως...7$ και είστε εντάξει» χαμογέλασε συνεχίζοντας

«Μα 14$ δεν έκανε όλο μαζί ;» τη ρώτησα απορημένος

«Ελάτε ρε τώρα, σας ξέρουμε πάνω από τρία χρόνια που έρχεστε και εδώ πέρα...μια φορά να σας πάρω λιγότερα δεν θα απολυθω κιόλας, εξάλλου και ο John σας συμπαθεί» το αφεντικό της και ο κάτοχος του μαγαζιού, o John, πολύ καλός άνθρωπος

«Καλα για να το λες εσύ» μίλησε ο Ben κοιτάζοντας τη χαμογελώντας πιο χαζά και από ένα νήπιο

«Δεν πάτε σιγά σιγά ; Όπου να ναι θα αρχίσει το μάθημα, εγώ έχω πιο μετά και θα σας δω εκεί» είπε η Jane για τελευταία φορά και μας άφησε

«Ναι μάγκες φύγαμε, άντε..» έκανα μια κίνηση και ήμουν όρθιος, όπως όλοι μετά από κάποια δευτερόλεπτα που ήμασταν έτοιμοι

Στο σχολείο, το οποίο ήταν απέναντι σχεδόν, υπήρχε πολύς κόσμος παραδόξως

Τα κορίτσια όπως κάθε μέρα κάνανε ουρές για να μας δουν και να μας θαυμάσουν